Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÞrymskviðaFyrsta ljóðlína:Reiðr var þá Vingþórr
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 900–1275
Flokkur:Eddukvæði
Skýringar
Ekki er hægt að slá öðru fram með fullri vissu um aldur eddukvæða en að þau eru ekki yngri en frá u.þ.b. 1270. Þá er sennilegt að sköpun þeirra í munnlegri geymd hafi staðið lengi yfir. Þau fá hér viðmiðunarártalið 1000 til að auðvelda flokkun án þess að í því felist tilgáta um eiginlegan aldur.
1. Reiðr var þá Ving-Þórrer hann vaknaði ok síns hamars um saknaði, skegg nam að hrista, skör nam að dýja, réð Jarðar burr um að þreifaz.
2. Ok hann það orðaallz fyrst um kvað: Heyrðu nú, Loki, hvað ek nú mæli er eigi veit jarðar hvergi né upphimins: áss er stolinn hamri!
3. Gengu þeir fagraFreyju túna ok hann það orða allz fyrst um kvað: Muntu mér, Freyja, fjaðrhams ljá ef ek minn hamar mættak hitta? Freyja kvað:
4. Þó mynda ek gefa þérþótt ór gulli væri ok þó selja að væri ór silfri. Fló þá Loki, fjaðrhamr dunði, unz fyr útan kom ása garða ok fyr innan kom jötna heima.
5. Þrymr sat á haugi,þursa dróttinn, greyjum sínum gullbönd snöri ok mörum sínum mön jafnaði.
6. Hvað er með ásum?Hvað er með álfum? Hví ertu einn kominn í jötunheima? Illt er með ásum! Hefir þú Hlórriða hamar um fólginn? Þrymr kvað:
7. Ek hefi Hlórriðahamar um fólginn átta röstum fyr jörð neðan; Loki kvað: hann engi maðr aftr um heimtir nema færi mér Freyju að kvæn. Þrymr kvað:
8. Fló þá Loki,fjaðrhamr dunði, unz fyr útan kom jötna heima ok fyr innan kom ása garða; mætti hann Þór miðra garða ok það hann orða allz fyrst um kvað: Hefir þú erendi sem erfiði?
9. Segðu á loftilöng tíðendi! Oft sitjanda sögur um fallaz ok liggjandi lygi um bellir.
10. Hefi ek örindierfiði ok: Þrymr hefir þinn hamar, þursa dróttinn; hann engi maðr aftr um heimtir nema hánum færi Freyju að kván. Loki kvað:
11. Ganga þeir fagraFreyju að hitta ok hann það orða allz fyrst um kvað: Bittu þik, Freyja, brúðar líni! Við skulum aka tvau í jötunheima.
12. Reið varð þá Freyjaok fnásaði, allr ása salr undir bifðiz, stökk það ið mikla men Brísinga: Mik veiztu verða vergjarnasta ef ek ek með þér í jötunheima.
13. Senn vóru æsirallir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um það réðu ríkir tívar hvé þeir Hlórriða hamar um sætti.
14. Þá kvað það Heimdallr,hvítastr ása, vissi hann vel fram sem vanir aðrir: Bindu vér Þór þá brúðar líni! Hafi hann ið mikla men Brísinga!
15. Látum und hánumhrynja lukla ok kvenváðir um kné falla en á brjósti breiða steina ok hagliga um höfuð typpum!
16. Þá kvað það Þórr,þrúðugr áss: Mik munu æsir argan kalla ef ek bindaz læt brúðar líni!
17. Þá kvað það LokiLaufeyjar sonr: Þegi þú, Þórr, þeira orða! Þegar munu jötnar Ásgarð búa nema þú þinn hamar þér um heimtir.
18. Bundu þeir Þór þábrúðar líni ok inu mikla meni Brísinga, létu und hánum hrynja lukla ok kvenváðir um kné falla en á brjósti breiða steina ok hagliga um höfuð typpðu.
19. Þá kvað það LokiLaufeyjar sonr: Mun ek ok með þér ambótt vera, við skulum aka tvau í jötunheima!
20. Senn vóru hafrarheim um reknir, skyndir að sköklum, skyldu vel renna; björg brotnuðu, brann jörð loga, ók Óðins sonr í jötunheima.
21. Þá kvað það Þrymr,þursa dróttinn: Standið upp, jötnar, ok stráið bekki! Nú færið mér Freyju að kván, Njarðar dóttur ór Nóatúnum.
22. Ganga hér að garðigullhyrnðar kýr, öxn alsvartir, jötni að gamni, fjölð á ek meiðma, fjölð á ek menja; einnar mér Freyju ávant þikkir.
23. Var þar að kveldium komið snimma ok fyr jötna öl fram borið. Einn át oxa, átta laxa, krásir allar, þær er konur skyldu, drakk Sifjar verr sáld þrjú mjaðar.
24. Þá kvað það Þrymr,þursa dróttinn: Hvar sáttu brúðir bíta hvassara? Sáka ek brúðir bíta enn breiðara né inn meira mjöð mey um drekka!
25. Sat in alsnotraambótt fyr er orð um fann við jötuns máli: Át vætr Freyja átta nóttum, svá var hon óðfús í jötunheima.
26. Laut und línu,lysti að kyssa, en hann útan stökk endlangan sal: Hví eru öndótt augu Freyju? Þikki mér ór augum brenna!
27. Sat in alsnotraambótt fyr er orð um fann við jötuns máli: Svaf vætr Freyja átta nóttum, svá var hon óðfús í jötunheima.
28. Inn kom in armajötna systir, hin er brúðfjár biðja þorði: Láttu þér af höndum hringa rauða ef þú öðlaz vill ástir mínar, ástir mínar, alla hylli!
29. Þá kvað það Þrymr,þursa dróttinn: Berið inn hamar brúði að vígja, leggið Mjöllni í meyjar kné, vígið okkr saman Várar hendi!
30. Hló Hlórriðahugr í brjósti er harðhugaðr hamar um þekkði; Þrym drap hann fyrstan, þursa dróttin, ok ætt jötuns alla lamði.
31. Drap hann ina öldnujötna systur, hin er brúðfjár of beðið hafði; hon skell um hlaut fyr skillinga en högg hamars fyr hringa fjölð.
32. Svá kom Óðins sonrendr að hamri. |
