Vorvísur

Þegar líður gamla Góa,
góðs er von um land og flóa,
vorið bræðir vetrarsnjóa,
verpa fuglar einherjans
út um sveitir Ísalands;
ungum leggur eins hún tóa,
úr því fer að hlýna.
Enga langar út um heim að blína.

Tjaldrar syngja um tún og móa,
tildrar stelkur, gaukur, lóa,
endar hörkur-hljóðið spóa,
hreiðrin byggir þessi fans
út um sveitir Ísalands;
æðarfuglinn angra kjóar,
eru þeir að hvína.
Enga langar út um heim að blína.

Sæt og fögur grösin gróa,
gleðja kindur, naut og jóa,
engjar tún og auðnir glóa
eftir boði skaparans
út um sveitir Ísalands;
að stekkjarfénu stúlkur hóa
og stökkva úr því við kvína.
Enga langar út um heim að blína.