Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
KúaleitFyrsta ljóðlína:Gudda´ og Jóa gengu´ af stað
Höfundur:Brynjúlfur Jónsson frá Minna-Núpi
bls.129–130
Viðm.ártal:≈ 1875
Flokkur:Gamankvæði
Skýringar
Neðanmáls stendur:
[Orkt að tilmælum G. og J., sem kúnna leituðu. Höf.] 1. Gudda‘ og Jóa gengu‘ af stað,gæta vildu kúnum að; þykk á lagðist þoka: ekkert sáu feti fjær; fannst þeim eins og stingi þær höfði‘ í hærupoka.
2. Ógnuðu þeim undur mörg:urðu lambaspörðin björg; stráin eikur urðu; hundaþúfur hæstu fjöll; hrundir sjálfar stærri‘ en tröll. — Svitnuðu fljóð af furðu.
3. Kýrnar sjá oft þóttust þær:þessum jafnskjótt komu nær, hrossatöð þar hittu. Meintu stundum mann sér hjá: moldargötur ofan í þá lá við drósir dyttu.
4. Þær samt hertu þor og megn:þoku bálkinn smugu gegn, líkt og mýs í mjöllu. Hófust stundum foldu frá, fóru‘ í miðju kafi þá undir himna höllu.
5. Villtust loksins veiga brúr:varpast létu skýjum úr; bjuggust þá við bana. Ferlegan komu fjallstind á: fyrir var þar koldimm gjá: hröpuðu‘ þær í hana.
6. Komu niður í svartan sal; -sýndist ekki‘ á góðu val; — glóð þar glotti viður. Hræddar urðu‘; — en hresstust við: Höfðu þær í eldhúsið steypst um strompinn niður. |
