Málmneminn | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Málmneminn

Fyrsta ljóðlína:Veggur fjalls með feikna dyn
Höfundur:Henrik Ibsen
Þýðandi:Jón Runólfsson
bls.143–145
Bragarháttur:Himnalag: aukin stafhenda
Viðm.ártal:≈ 1925
1.
Veggur fjalls með feikna dyn
fyrir mínum hamri hryn.
Niður vegu eg brýst alla
uns eg heyri málminn gjalla.
2.
Innst í fjallsins eyðinótt
öll mig seiðir kostagnótt:
demants urð og eðalsteinar
innan um gullsins rauðu greinar.
3.
Eilífs friðar auðn og kyrrð
er í djúpi fjallsins byggð.
Brautir huldra raka rýð eg.
Römmum hamri bergið klýf eg.
4.
Undi eg gleði æskumanns
undir stjörnum himna ranns,
lék á vorsins blómstig bjarta,
barnsins frið eg átti í hjarta.
5.
En í þeirri gljúfragjá
gleði dagsins vék mér frá.
Gleymdi í dimmri hamrahöllu
hlíðarinnar söngum snjöllu.
6.
Hugði eg , er eg inn hér braust
alveg hreint og fölskvalaust:
Andar djúpsins lið sitt ljá mér,
lífsins gátu ráðið fá mér.
7.
Enginn vættur enn sést, né
ansar mér þótt skrýtið sé.
Geisli runninn enn er eigi
er frá botni lýsa megi.
8.
Skjátlast mér? Hvort skal ei hér
skýlaus úrlausn veitast mér?
Leiti ég um loftsins bauga
ljósið blindar þá mitt auga.
9.
Nei, í djúpið, djúpið eg!
djúpsins kyrrð er eilífleg.
Brjóttu, hama, bergið sundur,
birt mér lífsins dulin undur!
10.
Höggin dynji hörð og tíð
hvern dag lífsins ár og síð.
Enginn geisli árdags brennur,
engin vorsól upp [nú] rennur.