Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kvæði af Knúti í Borg og Sveini kóngiFyrsta ljóðlína:Knútur er í Borgunum
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1200–1550
Flokkur:Sagnadansar
1. Knútur er í borgunum,hann kaupir sér frú til handa. Sveinn kóngur fer með skipum og siglir á milli landa. >Drósin dillaði þeim hún unni.
2. „Heyrðu það, sæla sæta mín,vinnum við okkur í hag, bjóðum við Sveini kónginum að drekka vín í dag.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
3. Svaraði hún litla Kristínmeð fagra kinn og rjóða: Þó bjóðir þú Sveini kónginum það vinnur þér lítinn góða.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
4. „Heyrðu það, sæla sæta mín,þú kannt það ekki að finna, hvörn dag skal eg heiðra þig og sæmir til þín vinna.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
5. Hann sté á sinn gangvarannmeð þeim sömu orðum, þar kom hann til skipanna þar kóngurinn sat yfir borðum. Drósin dillaði þeim hún unni.
6. „Vel þér komnir, Sveinn kóngur,yfir þau breiðu borð, viljið þér hafa lítillæti að drekka vín í Borg?“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
7. Og so svaraði hann Sveinn kóngur,hann hugsaði um fyrir sér: „Hvörsu margir mínir menn skulu fylgja mér? >Drósin dillaði þeim hún unni.
8. Stígðu á þinn gangvarannog ríddu so heim, eg skal koma aðra leið og verða ekki of seinn. >Drósin dillaði þeim hún unni.
9. Upp, allir mínir menn,og gyrðið yður með sverð hvar sem að þér komið fram so dýr sé kóngsins ferð.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
10. Svaraði kóngsins merkismann,vitur er hann og vís: „Hvort skulum vér í hernað gá eður hví er ferðin slík? >Drósin dillaði þeim hún unni.
11. Allir viljum vær með þér faraog drekka vín í Borg. Enginn vill í ráðum vera frúnni að veita sorg. >Drósin dillaði þeim hún unni.
12. Allir viljum vær með þér faraog drekka mjöðinn hreina. Enginn vill í ráðum vera stoltsjómfrúna að meina.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
13. Pellið og silkiðþar um strætið breitt þegar hann ríki Sveinn kóngur var til sætis leiddur. >Drósin dillaði þeim hún unni.
14. Kristín sat á brúðarbekk,fögur er hún sem lilja. Þetta sór hann Sveinn kóngur, hann kvaðst slíka vilja. >Drósin dillaði þeim hún unni.
15. Kristín situr á brúðarbekk,fögur er undir brún, hárið liggur á herðar niður rauða gulli bún. >Drósin dillaði þeim hún unni.
16. Upp stóð hann Sveinn kóngurborðanna að vitja: „Stoltar frúrnar gefi mér rúm, hjá brúðinni vil eg sitja. >Drósin dillaði þeim hún unni.
17. Hvörsu mikið rauða gullskal eg gefa þér viljir þú, frúin Kristín, játast mér?“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
18. „Erfði eg eftir hann föður minnbæði gull og fé, eg þarf ekki , Sveinn kóngur, að þiggja það af þér.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
19. Knútur er í borgunumhann gjörir sig so kátan, Kristín situr á brúðarbekk, tekur hún til að gráta. >Drósin dillaði þeim hún unni.
20. „Heyrðu það, sæla sæta mín,hvað þykir þér illa? Þegar þú vilt til sængur gá þá skal hörpu stilla“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
21. „Eg hirði ekki um þinn hörpusláttné þína svensku pípu. Það þykir mér allra mest, kóngurinn vill þig svíkja.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
22. „Heyrðu það, sæla sæta mín,að mörgum hugurinn lýgur. Sá kann oft að falla sem öðrum fangið býður.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
23. Upp stóð hann Sveinn kóngurog var í hringabrynju og so sló hann Knút unga sem yrði ófyrirsynju. >Drósin dillaði þeim hún unni.
24. Knútur lá á gólfinu,honum rann blóð til dauða, frúna tók hann sér í fang mjög so harmarauða. >Drósin dillaði þeim hún unni.
25. „Heyrðu það, sæla sæta mín,auktu þér ekki harm, minnstu mín heilar nætur þrjár þú liggur á kóngsins arm.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
26. „Heyrðu það, sæla sæta mín,það kann ekki að saka, eg skal brúðar gæta en sveinar yfir líki vaka.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
27. Þá var sleginn organog blásið í svenska pípu, sjálfur leiddi hann Sveinn kóngur brúðina so ríka. >Drósin dillaði þeim hún unni.
28. Kristín situr á sængurstokk,sínar hendur kló, Sveinn kóngur á gólfinu með feigu hjarta hló. >Drósin dillaði þeim hún unni.
29. Og so svaraði hún Kristín,meybarn má hana kalla: „Væri eg sonur hans föðurs míns þú skyldir ei hlæja so snjallan“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
30. „Heyrðu það, sæla sæta mín,auktu þér ekki sorg, værir þú sonur hans föður þíns lifði hann Knútur í Borg.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
31. „Heyrðu það nú, Sveinn kóngur,linaðu mínum harm, láttu mig liggja nætur þrjár mey á þínum arm.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
32. Og so svaraði hann Sveinn kóngur,hann leggst í sængina niður: „Eg skal gjarnan veita þér fyrstu bæn þú biður.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
33. Lágu þau so nætur tvær,geymdi hún sig so gjörla, en á þriðju nóttinni sveik hún hann so árla. >Drósin dillaði þeim hún unni.
34. Hún stakk undir hans herðablaðso oddurinn óð í dúni: „Vaki þig, herra Sveinn Kóngur, þú lofar nú Knúts brúði.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
35. „Heyrðu það, sæla sæta mín,illa sveikstu mig, það var ekki vel gjört fyrst eg elskaði þig.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
36. „Eg var ekki sætan þínþá þú jókst mér sorg, eg skal öngvan elska eftir hann Knút í Borg.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
37. „Það þykir mér einskis vertað eg hlýt að deyja en það þykir mér allra mest að þú ert, Kristín, meyja.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
38. Og so svaraði hún Kristín,hún gekk sig undan tjaldi: „Lof sé guði og Maríu meyju að hefi eg meydóm haldið.“ >Drósin dillaði þeim hún unni.
39. Hún gekk sig að grafarbakkaþar Knútur lá undir steini. Sorgfullt hjartað hún bar, það varð henni að meini. >Drósin dillaði þeim hún unni.
40. Á þeim sama grafarbakkapíndi hún sitt hold, innan fárra nátta fór so frúin í mold. >Drósin dillaði þeim hún unni. |
