Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Lykla-Pétri og Magelónu 4Rímur af Lykla-Pétri og Magelónu – Fjórða rímaFyrsta ljóðlína:Galars fley fyrir gullhlaðs ey
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.174–185
Viðm.ártal:≈ 1675
Flokkur:Rímur
Skýringar
Fjórða ríma
Skáhent 1. Galars fley fyrir gullhlaðs eygjörði eg þrisvar banga, fjórða eitt mun furðu greitt Fals úr nausti ganga.
2. Eddu rök og orðin spökágœt skáldin kunna, hyggjan hrein í hvörri grein hitti á visku brunna.
3. Heyrði eg títt að fólkið fríttflest um Eddu rœddi, fróðleiks mennt og málið hent mér í augum blœddi.
4. Meinta eg þá ef mætti sjámála farminn dýra, mjúkan óð um menja slóð mundi eg kunna að skýra.
5. So til bar, og vel það var,vífunum satt eg inni, bragarins tól fyrir brúna sól bar mér einu sinni.
6. Ljóst þá sá og leit eg áletrið fornra spjalla, þar á mót komu skiptin skjót, skildi eg orðin varla.
7. Heimskari þá eg fór þar frá,feilaði sérhvör glósa, engu nœr, því að mér hlær orða snilld að hrósa.
8. Virða dygg má falda FriggFjölnis rosta þenna, þeir fá laun fyrir Berlings baun, sem bragina vanda kenna.
9. Mig vantar mennt, sem vel er hent,viljann má eg þó sýna, hringa Rist ef hefur á lyst að heyra böguna mína.
10. Geymda eg fyr í gríðar byrGillings bana virði, Njörva jóð um jafna slóð jökla sprundið byrgði.
11. Sofna réð sú sæmd var léðseljan Fofnis binga. Darra Þund um dimmustund dreymdi Nönnu hringa.
12. Yggjar fund af hringa Hrundhætta skal um tíma. Sónar lá að segja frá svipti öldu bríma.
13. Vopna rjóður vænn og góðrvafinn ástar bandi sorgar far með sútum bar í Sviðrix hauka landi.
14. Í kirkjuhús réð kappinn fúskurteis enn að ganga, fann þar dyggur örva Yggr aldraða þöllu spanga.
15. Refla Gná þá riddarann sáreika í helgu porti, kvaddi þann hinn kaska mann, kærleik ekki skorti.
16. Mælti sprund við þorna Þundþar með ræðu slíka: „Heilsaði þér sú hefðir ber, hilmirs dóttir ríka.
17. Gullsins hring hið góða þingglöð réð yður þakka, gáfan sú sem greini eg nú geðjaðist lindi stakka.“
18. Visku tamur sómasamrsveigir gylltra branda, ansaði ljóst með öngvan þjóst eikinni greipar sanda.
19. „Hringinn þann“, kvað mektar mann,„minnstan skenk eg kenni, þetta gaf eg þussa skraf þér en ekki henni.
20. Satt skal tjá og segja frá,seljan elda Rínar, máls um bug það hef eg í hug að hætta á dyggðir þínar.
21. So er mitt geð og sinni meðsárum trega bundið hrings fyrir Vör, þá ástar ör eg hef mesta fundið.
22. Hennar frægð og fremda nægð,fest með siðum góðum, hefur mig spennt og hjartað brennt heitum ástar glóðum.
23. Hér til bið eg mér leggja liðlindi grábaks heiða, málin slík fyrir menja brík minna vegna greiða.“
24. „Heyri eg það“, að hýrleg kvaðhlökkin orma torga, „að ei mun rétt með öllu létt efni þinna sorga.
25. Hringa láð með heiður og dáðhef eg trúnað svarið. Hvörninn er, það inntu mér, elsku þinni varið?
26. Ef býtir hjalls vill bryggju tjaldsí bráðum kærleik unna, þarftu ei við þýða mey þann veg framar nunna.“
27. Hjörva Þór með sannleik sórsínu geði fjærri á þá grein að auka mein öðlings dóttur kærri.
28. „Heldur er í huga mér“,kvað halurinn stála prúði, með ærusemd fyrir utan skemmd að unna hringa Þrúði.“
29. „Ef með tryggð og ærudyggðelskar hringa línu, fyrir hvörja sök þá hefur til rök heiti að leyna þínu?“
30. „Hét eg því um hyggju bý“,halurinn nam so greina, „njóta seims í nálægð heims nafni mínu að leyna.
31. Mætta eg hljótt fyrir mildings dróttvið meyju sjálfur ræða, um nafnið mitt og hér með hitt hana skyldi eg fræða.“
32. „Vel má það“, so vífið kvað,„veitast brjóti sverða, trúan eið af *tjörgu meið taka mun eg þó verða.“
33. Játaði strax sá stýri lags,er stýfði rönd í hildi, eiðinn vann með öllu hann eins og kvinnan vildi.
34. Grams son tók, sá gleðina jók,gullhring einn að bragði, henni fékk, sem honum var þekk, hýrugjarn og sagði:
35. „Bið eg nú fljóð að buðlungs jóðbauginn færa vilji.“ Þegar já kvað þorna Ná. Þanninn frá eg þau skilji.
36. Hrundin þekk til hallar gekkog hitti svannann rjóða, gladdist þá hún svinna sá selju ægis glóða.
37. Heilsun bar sú hinni þar,sem hafði aldurinn þyngri, grams frá nið, en gladdist við guðvefs þöllin yngri.
38. „Plátu grér sá prúður er,prýðir spekt og æra, fingurgull fyrir álma Ull á eg þér að færa.
39. Elskar þig sá ilja stigUrnis kljúfa mundi, því vill traustur tiginn og hraustur tala við silki Hrundi.
40. Þetta nú ef þýðri frúþóknast honum veita, vil eg þá“, segir vella Ná, „við þar gjarnan leita.“
41. Meyjan kvað: „Mér kært er það,ef kanntu slíku valda, so megi eg tal við tiginn hal í tíma réttan halda.“
42. Annars dags þar eftir straxeikin nöðru spanga bænafús í heilagt hús harla skjótt nam ganga.
43. Riddarinn snar sá randir skarreikaði eftir vanda, seima Ná, er segi eg frá, séð gat hirðir branda.
44. Greinir bók til bæna tókbríkin kvenmanns skarta, stutta stund með ljúfri lund las hún *fátt af hjarta.
45. Síðan gekk að sæmdar rekksvinn og þanninn tjáði: „Hrannar báls þér, hlynur stáls, heilsa þöllin náði.“
46. Blítt því tók sá brandinn skók,brjótur *skjöldsins græna: „Hvar er að finna, hrundin svinn, hilmirs dóttur væna?“
47. „Silkirein nú situr ein,sorgir öngvar krenkja, oftast nær gjörir ágæt mær um elskhuga sinn að þenkja.
48. Málma grér þeim menntir bermá eg hið sanna ræða, ágæt snót af innstri rót elskar Þundinn klæða.
49. Á morgundag með hefðar hag“,hringa sól nam inna, „máttu víst, það meina eg síst, meyjuna sjálfur finna.
50. Þú mátt sjá að segi eg frásatt í öllum greinum, lítið port og laundyr vort á laukagarði einum.
51. Gakk þar inn“, kvað gullskorð svinn,„geymir Fofnis beðja.“ Létti tal með hrund og hal, hvört nam annað kveðja.
52. Annars dags nam unda laxUllur fljótt að ganga, dyrum að sem drósin bað, til dyggrar *lindi spanga.
53. Hann komst í sal þar vífa valvitug sitja náði, gladdist þá er grams son sá glæstan linna sáði.
54. Í göfugan sess og getið er þessgeymir setti hún klæða, siðugt sprund við sverða lund síðan gjörði ræða:
55. „Þó dirfskan sú sé dárleg nú,darra viðurinn svinni, tvinna rein með tryggða grein treysti eg manndyggð þinni.
56. Bið eg dyggur branda Yggur“,blóminn talaði fljóða, „heiðurinn þinn og hefðin svinn haldi mér til góða.
57. Bón mín er að bauga grérbirti oss hið sanna um nafn og ætt, því nú er ei hætt við návist fleiri manna.
58. Gangi í vil“, segir gullhlaðs Bil,„Gefni valdra þrauta, ef so er sem álíst mér.“ Ansaði hirðir skrauta:
59. „Ætt og nafn sem erinda safnyður skal greint með sanni, þó er bæn að brúðurin væn birti það öngvum manni.
60. Pella þöll með prýði snjöllPétur má mig kalla, greifa son með giftu von geymir frænings palla.
61. Próvinsland með bitrum brandbuðlung gjörir verja, faðir minn er sá frægðir ber fleygir linna skerja.
62. Móðir mín að menntum fínmest fær lof að þiggja, svinn og rjóð er sætan fróð systir Frakka tiggja.
63. Mér kom fregn“, segir mætur þegn,„menja um bjarta Hildi, hingað reið því rétta leið, reyna sannleik vildi.
64. Ofsögum sagt af yðar maktaldrei trú eg verði. Nú er í hug um blíðu bug að biðja mér hringa Gerði.
65. Vilji nú hin væna frúvið mig tryggðir festa, gengi mér að hendi hér með heiðri lukkan besta.“
66. Svinn var snót til svara fljót,sáru létti kífi: „Eigðu vald með erlegt hald yfir mínu lífi.
67. Okkar best skal ástin festmeð yndis bandi hreinu, hjartað mitt og hugboð þitt hylli bæði að einu.
68. Í ótta *guðs skal álma Ullselsku bundið sæði, fyrir utan flekk“, segir auðar Hlökk, „unnast megum við bæði.“
69. Tvinna grund við *tjörgu lundtrúlofun hafði setta. Keðju gulls til álma Ulls eina gjörði að rétta.
70. Sverða Týr í sinni hýrsorgir öngvar krenkti, einn gullhring so ágætt þing aftur henni skenkti.
71. Skildu senn að skrafinu enn,skiptist ást fyrir báðum, héldu tryggð með hreinni dyggð heiðri prýdd og dáðum.
72. Enginn mann það merkja kannað meyjunni herrann unni, hugarins stig so hvort fyrir sig í hófi stilla kunni.
73. Eftir það, so óðurinn kvað,auðugur stýrir landa burtreið senn lét semja enn siðuga hlyni branda.
74. Lykla merkur stýrir sterkurstrax á völlinn hleypti, hertogum sex, því heiðurinn vex, hann til jarðar steypti.
75. Sigur bar af seggjum þar,sæmdum margra hnekkti, hjörva bör þann dúði dör drengja enginn þekkti.
76. Hélt þá sveit frá höllu teitheim til sinna landa. Suðra far við Sónar mar so mun eg láta standa. |
