Lávarður réttlætisins

Með heiðsólar skínandi, blómkrýndar brár
mér birtistu alltaf í draumi.
Ég kem til þín, frambúðar höfðinginn hár,
sem hjörtur að rennanda straumi.pínist af skortinum hér.
Og hug minn ég baða í blæ þeim sem er
á boðstólum, lávarður, jafnan hjá þér.

Þú kemur, þú kemur með ljós yfir lönd
og lífsvon í alls konar dauða.
Þú réttir þeim bágstadda hjálpræðishönd
og hnífjafnar vellríka og snauða,
því forðabúr gæðanna óþrotlegt er
þótt allmargur pínist af skortinum hér.

Að austan þú kemur og um þig er ljós
er afkastar hugljúfu skini.
Þú fóstrar þá örsmáu aldingarðs rós
og öflugu myrkviðar hlyni
sem eiga þann kraft er að ofviðrum hlær,
en ilminn og skartið og prýðina þær.

Frá upphæðum kemurðu, þaðan sem þjóð
í þrautum á liðsinni mænir
þar eiga sér griðaland andvörpin hljóð
og allar þær heitustu bænir
og svölun í bjarma þess blikandi geims
er brosir við tárvortri ásjónu heims.

Úr duftinu lyftistu legstað þess frá
er lét sér um aldirnar blæða
til frjóvgunar mold þeirri er undirrót á
þess alls sem að leitar til hæða.
Þú stendur á mergnum frá mæringum þeim
er mest hafa göfgað og lyft þessum heim.

Þú fer ei með blóðugum brandi um storð
að böðla og níðinga hætti,
en hógværar ræður og röksamleg orð
þau ryðja þér braut eftir mætti.
Og blíðan er vígi þitt, brosin þinn her.
Ég beygi mitt hjarta og kné fyrir þér!

Og öllum sem reka þín erindi hér
af alvöru, trúmennsku og þrótti,
sem vita ei hvað hik eða hálfvelgja er
né hugsjóna makráður flótti,
sem nema í hjartanu höfðingjans raust
og hlýða henni rakleitt og skilmálalaust.

Sem vinna með alúð síns ítrasta megns
að öllu sem bæti og mýki
hinn örbyrga vanhag hins aumasta þegns
í allsherjar konungsins ríki,
og glæða honum manngildis meðvitund þá
og metnað sem lyfti honum duftinu frá.

Svo hann standi jafnréttur, jafnfætis þeim,
er jarðríkið hafa sér talið,
því honum var einnig sitt erindi í heim
í öndverðu hugað og falið.
En margt skyldi hann vanta og vera þó sæll
og verða enginn kóngur en samt ekki þræll.

Við bíðum þín, lávarður, ókvíðnir enn,
með allan þann styrk sem við höfum.
Við vitum þú kemur frá sólheimum senn
að salkynnum vorum og – gröfum.
Að hugsa um og trúa á þín veraldar völd,
það vermir oss best fram á ævinnar kvöld.