Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Til Björns Skúlasonar á EyjólfsstöðumFyrsta ljóðlína:Komdu sæll og síblessaður vinur
Höfundur:Páll Ólafsson
Heimild:Páll Ólafsson: Kvæði. Fyrra bindi. (Sigurborg Hilmarsdóttir gaf út). Skuggsjá. Hafnarfirði 1984. bls.188–193
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1858
Flokkur:Ljóðabréf
Skýringar
Fyrstu vísurnar eru ortar undir óbreyttu stuðlafalli og er háttur kvæðisins hér skráður samkvæmt þeim. Seinni vísurnar eru flestar undir flóknari háttum stuðlafalls.
Til Björns Skúlasonar á Eyjólfsstöðum
1. Komdu sæll og síblessaður vinur.Eg mér lengi ætlað hef að yrkja til þín ljóðabréf.
2. Mala skal ég mínum heilakvörnumog grjónamjöli gleðinnar á grautinn sáldra skemmtunar.
3. Úr vitleysunnar viðarkolatunnueg mun kynda ekki spar undir potti mælskunnar.
4. Ég úr frétta- forða skvetti -ausuum hitt og þetta, þar og hér, því ég slettinn löngum er.
5. Blæs í eld með belgjum sérviskunnaren kæfi neista kerskninnar í kofaröftum gætninnar.
6. Ég mun sjóða sjálfur ljóðagrautinngapaskaps á glóðunum, gjálífis á hlóðunum.
7. Éttu síðan, soðin prýðilega,vísnagreyin „viskuring“ með vináttunnar hrútshyrning.
8. Margt vill tefja mig frá stefjasmíðisamt er gleði mesta mín að mega kveða ljóð til þín.
9. Alla daga er ég að laga og bæta,hreinsa snjó úr hlöðunum, hef þó nóg á spöðunum.
10. Eða ég slúti yfir hrútum mínum,skitnum fingrum þukla þá þeirra bringukollum á.
11. Þykir gaman þá í framan skoða.Ef misjafnt hrokkin ullin er á þeim lokkinn greiða fer.
12. Ýmist lalla ég undur kallalegur,heyjaskotin horfi á, herðalotinn er ég þá.
13. Ýmist geng ég ári spengilegur,hnakkakertur út og inn, ekki snerti búskapinn.
14. Svona eyðasr, ekki leiðast dagar.Þó fannir breiðist fjöllin á fákar skeiða hér um gljá.
15. Frosnar grundir glymja undir fótum.Menn ríða á fundi og mæla margt sem mér finnst stundum ekki þarft.
16. Þeir vilja gefa, vilja sefa kláðann,þeir vilja þrefa um verðið þar, þeir vilja efa skýrslurnar.
17. Um ásetning er ekki þingað minna.Margir syngja misjafnt þá, mörgu stinga þeir upp á.
18. Heldurðu ei að eitthvað deyi úr horiþví rétt að segja sérhvert strá setja heyjabændur á?
19. Grefur á fönnum, grimmum tönnum bíturfyrir mönnum fótalág féð í hrönnum undir snjá.
20. Svona er standið. Sveima landi þessuvondur andi yfir mun og allra handa vanblessun.
21. Satt er þetta. – Þá er ettir, vinur,skjóðu frétta fjöndunum frá að spretta böndunum.
22. Einvíg háðu út úr kláðamáli,dugnað saman drýgðu þar dagblaðanna konungar.
23. Orðum skutu, ýmsir hlutu skeinu,penna brutu báðir þar, í bleki flutu kempurnar.
24. Þannig bræður börðust æði lengi,úr bláum æðum blekið rann, báða mæðin sigra vann.
25. Veslings Norðri vildi forða okkurog Þjóðólfs orða skjöldu skar skörpum korða mælskunnar.
26. Særðan, móðan sá ég Þjóðólf hnígaþá Sveinn með Óðins skari skar skarar góðu hlífarnar.
27. Rann á flótta, flúði nótt sem daga,mikil þótti minnkun þar, hann mé af ótta í buxurnar.
28. Sveinn að velli svona fellir allaþar til ellin að honum fer og honum skellir, því er ver.
29. Mikill andi er þeim landa gefinn.Hann og Blanda hafa mest heft þá fjandans kláðapest.
30. Miklu rennur minna úr henni Blönduen úr hans penna. – Þú sér það, þetta eru menn sem kveður að.
31. Bændur þrúgast, bágt er nú að lifa.Svona búa sveitirnar, svona kúga Norðlingar.
32. Beinum frá þó bjórinn flái og slítiþeirra ágirnd óttalig, ekki tjáir að krympa sig.
33. Menn eru að ferðast, menn eru að verða úti.Dauðans súpa sumir skál sem í djúpan falla ál.
34. Þetta gengið þannig lengi hefirað frískir drengir falla í vök. Forðast enginn dauðans tök.
35. Ríka og snauða rænir dauðinn fjöri.Fljótt við geggjast frægðin manns fyrir leggjabrögðum hans. |
