Gullið rauða

Við Tindastól, þar bára blá
brotnar öldnum klettum á,
gnípur mæna á græðis sund,
Glúmur sat um aftanstund:
„Gullið“, kvað hann, „get eg hér
grafið í jörð, mig engi sér!“
Honum varð það heilla mein,
hretin börðu nakinn stein.

Glúmur hafði gengið í hól
Grímars undir Tindastól,
meðan logi lék um grund,
loguðu fjöll og bárusund,
hafði hann rænt hinn dapra *draug
dýru gulli og rauðum baug:
ágirnd knúði áfram hann,
oft hún tryllti betra mann.

Haugs hann búa höndu af
hringinn dró, en sem á kaf
draugur sökk í dimma storð,
dundu í jörðu þessi orð:
„Þér skal gullið, Glúmur, víst
granda er þú hyggur síst,
baugur skal verða að bana þér,
bölvaður sértu hvar sem fer!“

Glúmur hélt með gull á braut,
glaður að baugnum rauða laut,
hrakspár um ei hirti par,
hugur að gulli fastur var:
Vildi hann fjærri fyrða byggð
fela það, við nóga styggð,
þar sem vakir alda ein
öldnum fyrir bylgjustein.

Að sævarstapa stefndi hám,
er stendur yfir mari grám,
kleif upp bratta klettaslóð
er krummi varla áður tróð:
Ill hann fégirnd áfram rak
undir hið dökka hamraþak
þar sem örn í hreiðri há
helgum steinum liggur á.

Starði mót hinn mikli örn
moldar ei því vissi börn
sig hann fyrri sækja heim,
sjónir voru hvassar þeim:
Og sem tryllti augnaráð
arnar þann, er hafði náð
gulli rauðu, bjargs við brún
bölvaði Glúmur orma dún.

Né var ofan aftur fært,
aumur gat sig varla bært
yfir kletta klungur há,
kolblár undir sjórinn þá,
mörg og önnur ógnin þar
eyðistöðva búin var:
húm var komið, hnigin sól,
horfði máni á Tindastól.

Og að Glúmi síðan sveif
sú er býr í myrkra kleif,
örvinglan í arnarham
aumum vit og hyggju nam:
Gulli viður glotti sá,
glaður tók því höndum á:
„Fyrri læt eg lífið mitt
en ljósið aftur missi þitt.“

Svo hann dvaldi dægrin þrjú,
döpur mundi ævin sú,
knúði gullið hrörnuð hönd,
hrjáðist lengi sturluð önd
uns af hungri hinn, er lá
hringi líkur gulli á,
örmagna með auðinn sinn
ofan steyptis hamarinn.

Og í djúpan sökk hann sjó,
síðan yfir gleymsku dró,
hvarf í ægi Ægisglóð
illa sótt, en nemi þjóð
hversu auður ekki má
eða nauðum varið fá:
Gulli rauðu glæstur lá
Glúmur snauðr í mari blá.