Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
HrafnakvæðiFyrsta ljóðlína:Til hrafna tveggja mér hlustað varð
Höfundur:Höfundur ókunnur
Þýðandi:Jón Helgason prófessor*
Viðm.ártal:≈ 1950
Skýringar
Skýringar Jóns við kvæðið:
Þetta hrafnakvæði (The Twa Corbies, nr. 26. í Þjóðkvæðasafni Childs) er af Skotlandi og var fyrst prentað 1803 eftir því sem kona ein hafði sagt fyrir. Það er í ætt við þann skáldskap sem Íslendingar á 17du öld nefndu fornkvæði. Slík kvæði var ekki siður að festa á bók fyrr en tiltölulega seint, en áður voru þau varðveitt á manna vörum og einatt í mismunandi myndum; einn kvað öðruvísi en annar. Höfundar eru ókunnir og um aldur verður fátt sagt með vissu. 1. Til hrafna tveggja mér hlustað varð,þeir hjöluðust við yfir klettaskarð: „Hvað mundir þú ætla“, hvað annar við hinn, „að öflum við dagverðar, nafni minn?“
2. „Á nesinu hér fyrir norðan áég nývegins riddara líkam sá; hans valur og hundur, hans væna frú, þau vita það ein hvar hann liggur nú.
3. En floginn er valur að fuglabráðog flúinn mun rakkinn að seðja gráð, og lítil mun tálmun að húsfrú hans er huggast í faðmlögum annars manns.
4. Á meðan þú höggur við bringubeinég ber mig að kroppa mér augastein, úr ljósgulu hárinu lokk ég sleit að laupur minn þéttist um börn mín heit.
5. Og haldið mun spurnum og hugað að,en hitta mun enginn á þennan stað; um beinin skinin og bliknað hræ fer blásandi vindurinn sí og æ.“ |
