Sveitin mín

Fjalladrottning, móðir mín!
mér svo kær og hjartabundin;
sæll ég bý við brjóstin þín,
blessuð aldna fóstra mín!
Hér á andinn óðul sín
öll, sem verða á jörðu fundin.
Fjalladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin!

Fjallablærinn frjáls og hreinn
friðar, svalar vöngum þínum;
vakir fram á auðnum einn,
örvar, lífgar, frjáls og hreinn.
Snótin ung og ítur sveinn
eiga hann að vini sínum.
Fjallablærinn frjáls og hreinn
friðar, svalar vöngum þínum.

Fjallahringur forn og hár
faðmar þig að hjarta sínu!
Daga, nætur, öld og ár
um þig lykur hringur blár,
gætir þín með bros um brár,
bægir ógn frá skauti þínu.
Fjallahringur forn og hár
faðmar þig að hjarta sínu!

Bjarta veiðivatnið þitt
vefur sig um hól og flúðir.
Einkunn þín og athvarf mitt
– ódauðlega hjartað þitt! –
Þar sem kringum kotið sitt
kvaka og syngja steggjar prúðir.
Bjarta veiðivatnið þitt
vefur sig um hól og flúðir.

Yndislega áin mín!
æðin stærst frá hjarta þínu.
Hugann laða ljóðin þín,
ljúfa bernsku vina mín!
Þar sem fossar fræði sín
flytja Berurjóðri mínu.
Yndislega áin mín!
æðin stærst frá hjarta þínu.

Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga!
Engið, fjöllin, áin þín,
– yndislega sveitin mín! –
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga!

Allt, sem mest ég unni og ann,
er í þínum faðmi bundið.
Allt það, sem ég fegurst fann,
fyrir barst og heitast ann.
Allt, sem gjört fékk úr mér mann
og til starfa kröftum hrundið.
Allt, sem mest ég unni og ann,
er í þínum faðmi bundið.

Fagra, dýra móðir mín!
minnar vöggu griðastaður,
þegar lífsins dagur dvín,
dýra, kæra fóstra mín!
búðu um mig við brjóstin þín;
bý ég þar um eilífð glaður.
Fagra, dýra móðir mín,
minnar vöggu griðastaður.