Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kveðja frá Íslandi til Noregs 17. maí 1914Fyrsta ljóðlína:Skerast firðir / fáránlegir
Höfundur:Jóhann Sigurjónsson
Heimild:Jóhann Sigurjónsson: Rit I. bls.235
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1914
Skýringar
Kvæðið var prentað bæði í Ingólfi og Norðurlandi 1914.
1. Skerast firðirfáránlegir inn í Noreg frá opnu hafi. Líkjast þeir örum á andliti karlmennis sem kann ekki að tapa.
2. Risinn drifhvíti.Dofrakonungur, gnæfir háleitur við himin bláan. Enginn mundi svo ennisbjartur dæma né hlíta dómi röngum.
3. Lít ég afturtil liðins tíma. Stíg yfir þröskuld þúsund ára. — Sé eg blóðug vopn, brotna skjöldu og hroðin skip í Hafursfirði.
4. Sigldu víkingar,silfurrenndar trjónur göptu yfir gráum sævi. Þá gaf Noregur nýju landi hlaðin skip af höfðingjum.
5. Óx ættartré,aldir runnu, breyttu landshættir berki og limi. En lífsmergurinn, málið fagra, er enn i dag óhaggaður.
6. Því munu allirÍslands synir fagna, Noregur, frelsi þínu, á meðan vötn í vorhuga brjóta hlekki blárra ísa. |
