Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Til Þuríðar SveinbjarnardótturFyrsta ljóðlína:Hjarta mitt titrar, það harmurinn sker
Höfundur:Jón Thoroddsen
bls.204
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1851
Skýringar
Þuríður var húsfreyja síra Eiríks Kúld í Flatey.
1. „Hjarta mitt titrar, það harmurinn sker,horfinn er ástkæri sonurinn mér, sá sem til unaðs mér alfaðir gaf eilífu miskunnar gnægðinni af, liggur í kistunni liðinn.“
2. „Sá eg hinn fegursta blikna, sem blaðá blómstilk, sem frosta er snortinn af nað, bað eg minn drottin að frelsa hans fjör, en flúið er lífið af nábleikri vör nú sem að kyssi eg kalda.“
3. Móðir! sem þannig nú syrgir þinn son,soninn hinn fríða og ættmanna von, láttu ei harminn svo hjarta þitt þjá, að hryggðar úr dimmunni megir ei sjá huggandi himinljós tindra.
4. Minnst þess að eldheita brjóstið sem barbarnið hið syndlausa, einnig það var bitrasta harmanna sverðinu sært, sama því hlutskipti veri þér kært sem guðsmóðir þjáð varð að þola.
5. Í brjóstinu sonar þíns skína réð skærskynsemis neistinn svo fagur og tær, þú vildir hann yxi með aldri og tíð, – er hann þá slokkinn við helfarar stríð? Nei, hann í ljósheimi lifir.
6. Nú er hinn ungi við uppsprettu þá,allar sem spekinnar lindirnar frá streyma um alheim, en eilífða tjald frá augum hans tekið, svo litmynda spjald heilagra hugmynda skoðar.
7. Gott er að eiga sér ágætan nið,atgjörvi gæddan og prúðmenna sið, þó er hann maður, og sælli er sú sem að það hlotnast að vera, sem þú, móðir að ástkærum engli.
8. Og þegar húmar um haga og fjöll,en himnanna smáblysin kveikt eru öll á ljósskýi engillinn líður, og sér landið hið flata, og blíðlega tér: „móðir, þú mátt ekki gráta!“ |
