Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3139)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Gestkoma

Fyrsta ljóðlína:Hér gekk til byggða gestur

Höfundur:Sigurbjörn Jóhannsson

Heimild:Sigurbjörn Jóhannsson: Ljóðmæli.

bls.85–87

Bragarháttur:Fimm línur (tvíliður) þríkvætt AbAAb

Viðm.ártal:≈ 1900

Hér gekk til byggða gestur,
að gömlum víkings sið,
af háu valdi hresstur,
því hjá oss að að mun sestur
með stálklætt storma lið.

Hann finnur forna vegi,
þá fer að lækka sól,
á norðan nepju fleyi,
svo nálgast okkur megi,
frá klaka kringdum pól.

Hann þrumu lúður þeytti,
svo þungt og hátt við kvað.
Hann yrju örfum beitti,
og eldibröndum hreytti,
oss byggðar búum að.

Hann snjóvgum feldi fleygir
á foldar beran vang og
skafla tungur teygir,
svo týnast mönnum vegir
með nætur gauragang.

Hann kastar klaka skjöldum
á kjalarfáka leið,
svo bogna bök á öldum,
Hann berst með næðing köldum
á élja rennireið.

Hann manna mun ei rækir,
við marga berst í senn.
Að höll sem koti krækir.
Hann klerka jafnt ofsækir,
sem veila viðsjálsmenn.

Til varnar vér oss myndum
þá vogest kennum þann
og eld á arni kyndum,
svo út hans liði hrindum,
uns vorsól hrekur hann.

Já, kyndum eld vors anda
mót árás harðstjórans.
í fylking félags banda
vér frjálsir skulum standa
og leita sólarlands.