A 005 - Hymnus. Corde natus ex parentis

Hymnus. Corde natus ex parentis
[Nótur]


Af föðurs hjarta barn er borið,
eingetinn Guðs son er það.
Að upphafi er til kjörið
að veita heimi líf og náð.
Í öllum hlutum,
allt hann játum
í gleði og hryggð.
Því Guði sé
lof, dýrð, heiður að eilífu.

Mey sú heilög víst mun vera,
mann slíkan í heiminn bar.
Hver kann skilja og kunngjöra,
kraftur og náð sú hvílík var?
Syni og móður
mesti heiður
gafst af hæð.
Því Guði sé
lof, dýrð, heiður að eilífu.

Vald og allir englar bjóða
æðst lof föður himnum á.
Svo skal og af hjarta hljóða
heimur um Guðs elsku þá,
mestu mildi
veita vildi,
gaf sinn son.
Því Guði sé
lof, dýrð, heiður að eilífu.

Um þann spámann allir segja,
að hans komu girntust sjá,
hvörja ósk og hjartans trega
heilög ritning minnist á
hvenær heimi
heill sú kæmi,
sem fengum nú.
Því Guði sé
lof, dýrð, heiður að eilífu.

Eldri menn og yngri lofið
ætíð Guð með hug og raust.
Inngang himna opinn hafið
og eruð kvittir efalaust
við eymd stærsta,
eignin hæsta
dýrð og náð.
Því Guði sé
lof, dýrð heiður að eilífu.

Ó, að vér þá elsku þekktum,
óforskuldað Guð oss gaf,
að hans boð og vilja vöktum,
vorum syndum létum af,
í lífi og dauða
Drottni hlýða.
Hann hjálpi oss,
og hönum sé
hæst lof, heiður að eilífu.