Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Tobías 2Rímur af Tobías – Önnur rímaBálkur:Rímur af Tobías
Fyrsta ljóðlína:Eg mun verða í annað sinn
bls.188–192
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Eg mun verða í annað sinnupp að reisa hróður minn; siðum góðum segja frá ef seggir vildu hlýða á.
2. Þó eg vildi Þundar vínþegnum bjóða að gamni mín þá mun ekki þjóðin nein þessa nýta mærðar grein.
3. Ekki er breyttur bragurinnef berast kann fyrir hyggna menn; ófróðum og ungum heldur ætla eg best að hann sé seldur.
4. Yngri menn og eldri þjóðeftirdæmin finna góð ef þeir þetta efnið frítt ástunda og hugsa títt.
5. Gamlir eiga að gefa af sérgóð dæmin svo sjáum vér en yngra fólkið fylgi þeim og frá sér leggi vondan keim.
6. Ungdómurinn ódæll erog illa gjörir að hegða sér því þeim eldri er það títt athöfn sína að vanda lítt.
7. Æru verð er ellin súsem ungum kennir kristna trú, fróð að segja dæmin dýr og dyggðum yfir jafnan býr.
8. Æskumenn og eldra liðeiga þessu að miðlast við. Hærumanni heiðran ber en hann skal dyggðir kenna þér.
9. Nú skal minnast aftur áefnið það sem hvarf eg frá: Tobías í tárum lá, trúskap sínum aldrei brá.
10. Ævin sín hann ætlar bráttendast muni á þennan hátt. Son sinn kæran kveður á tal og kennir hvörninn breyta skal.
11. Heyrðu, son minn hjartakær,heilræðin þér kennum vær; áminningar orðið mitt innplanta í hjartað þitt.
12. Þegar hinn hæsti heim til sínhefur í burtu öndu mín mitt hið liðna líkams hold leggðu niður í jarðar mold.
13. Ætíð skaltu, arfinn góður,elska Guð og þína móður; minnstu þess að mædd hún var meðan þig fyrir brjósti bar.
14. Áttu henni alla hryggðumbuna með góðri dyggð; síðan, þá hún sáluð er, setja niður í gröf hjá mér.
15. Meðan að líf þér endist alltalmáttugan göfga skalt. Þér fyrir augum hafðu hann og hjartans láttu geyma rann.
16. Varastu jafnan verkin ljótsem veistu að eru Guði á mót. Sauruglegan synda hátt samþykkja þú aldrei mátt.
17. Ölmösur af öllu féaumum skaltu láta í té; forðast allan fólsku sið, fátækum að stugga við.
18. Ef þú rækir auma þjóðumbun mun þér veitast góð; vor hinn hæsti herra þá hýrlega þig lítur á.
19. Eftir því sem þú hefur máttþurfamönnum hjálpa átt; ef nægtum þínum nægð er á nóglega skaltu veita þá.
20. En þótt hafir efnin smáekki máttu hverfa frá; gef þú þó af góðri trú, gagnast mun þér miskunn sú.
21. Guð, sem ekki gleymir því,gefa mun þér synda frí og umbun góða aftur að fá, einkum þá þér liggur á.
22. Ölmösan er efunarlaustekki lítið náðartraust hjá Guði sem oss gefur frið og grimmum dauða forðar við.
23. Saurlífi þú varna viðog vef þig aldrei í soddan sið. Húsfrú þinni héstu tryggð, haltu það með allri dyggð.
24. Drambsemi og dreissið alltdyggðarlega forðast skalt því alls hins illa er hún ein upphafið í hvörri grein.
25. Þeim sem vinnur verkið þittveittu greiður kaupið sitt; ekki lengi hýru hans halda skyldir þessa manns.
26. Ræktu ætíð ráðin hreinog réttlætið í hverri grein eins sem vildir aftur fá aumum skaltu jafnan tjá.
27. Mundu þitt að brjóta brauðog býta þeim sem líður nauð; nær þú finnur fatlausan með fötum þínum klæddu hann.
28. Eta og drekka illum hjáekki skyldir girnast á. Hosklegt ráð það hentugt er hjá hyggnum mönnum taktu þér.
29. Heyr mig, sonur sæmdargjarn,svo bar til þá þú varst barn í ríkulegri Rages borg reika gjörði eg út um torg.
30. Gabel fann eg, frænda minn,fátækan með aumleik sinn; síðan tíu silfur pund setti eg honum á þeirri stund.
31. Sæktu þangað soddan féer seggnum lét eg fyrr í té; handskrift ber þú hans í mót svo heldur verði greiðslan fljót.
32. Nær hann hana sjálfur sérsilfrið mun þá greiða þér; láttu síðan laust í stað letrið ef hann girnist það.
33. Kvíddu ei minn kæri son,kættu þig við góða von; fátækt líf oss ætlað er að umbera í heimi hér.
34. En ef Drottinn óttunst við,elskum dyggð og góðan sið og glæpum öllum göngum frá gott mun aldrei bresta þá.
35. Sínum föður sveinninn svarsvinnur gaf sem verðugt var: Eg skal hlýða í öllu þér eftir því sem bauðstu mér.
36. Þekki eg ekki þennan mannné þangað leið sem byggir hann, ókenndur fæ eg engin skil á aurum þeim eg kalla til.
37. Faðirinn ansar, fá þú þérfylgdarmann sem hollur er; eins og gefur hann góða raun greiða skaltu ferðalaun.
38. Síðan fór sem segir spil,sveinninn bjó sig ferða til; úti hitti einn þann mann ekki þóttist kenna hann.
39. Sá var vel með kostum klæddur,kurteislega siðunum gæddur eins og væri árla dags útbúinn til ferðalags.
40. Sveinn var fús að finna þanner ferðum hans í móti rann. Af því vissi ekki par að engill Drottins þetta var.
41. Komumanninn kvaddi þar,að kyni spyr og hvör hann var: Eg er, segir ungur sveinn, Ísraelis maður einn.
42. Tjá þú mér, að Tobías kvað,trúlega sem frétti eg að hvört þú ratar réttan stig í Rages borg að leiða mig.
43. Ansar honum, sem innir hér,alkunnug er leiðin mér og gjörla kenn eg Gabel þann ef girnist þú að finna hann.
44. Til húsa hans eg einninn eralbúinn að fylgja þér. Þegnar báðir þetta sinn þar næst gengu í húsið inn.
45. Helgur engill heilsar áhryggvan mann í rekkju lá: Gleði og fögnuð gefi þér Guð Drottinn sá hæstur er.
46. Svaraði hinn sem heyra má:Hvörninn kann eg fögnuð fá; í myrkri luktur ligg eg hér, ljós heimsins mér bannað er.
47. Ansar honum engill góður:Ætíð vertu þolinmóður. Herrann sá, þú heiðrar þrátt, huggun mun þér senda brátt.
48. Að heiti þínu, kappinn kvað,og kyni vildi eg spyrja að, einninn líka ef þú vilt að þér taka þennan pilt.
49. Ekki þarf eg, engill tér,ætt mína að segja þér, vertu heldur vel til friðs, verða skal eg þér til liðs.
50. Ferð hans verður farsælleg,finna mun eg hinn besta veg, einninn líka ósjúkan aftur til þín leiða hann.
51. Sjálfan Guð hinn gamli baðað gæta þeirra ferðum að. Leiðir sínar byrja brátt, búnir vel á allan hátt.
52. Móðir sína hinn mæti niðmjög syrgjandi skildist við. Okkar er, kvað auðar brú, ellistoð í burtu nú.
53. Færi betur, fljóðið kvað,fátækt vorri að lúta að heldur en minn að missa son sem mest er oss að hjálparvon.
54. Henni varð að telja traustTobías svo yrði hraust: Okkar syni eg hefi grun að engill Drottins fylgja mun.
55. Sagt er frá að sveinar þeirsínar leiðir gengu tveir; rakki nökkur rann þar með, af ráðum guðs er þetta skeð.
56. Við móðu eina mælt var þaðmætir tóku næturstað; að vatni gengur sveinninn svo að sínar mætti fætur þvo.
57. Fiskur stór úr foldar und,ferlegur á samri stund upp skaut sér úr ánni þar og óttasleginn sveinninn var.
58. Hræddur kallar kappinn þákompán sinn er stóð þar hjá: Ásýnd hans er óvorlig, hann ætlar sér að svelgja mig.
59. Engill bauð honum örmum tveimupp að rykkja fiski þeim; síðan tók í tálknin hans, Tobías, og dró til lands.
60. Síðan biður sæmdar rekkað sundra þann sem fangað fékk; lifur og gall hans lækning er, líka hjartað geymdu þér.
61. Strauma laxins stúfa tvosteiktu þeir og átu svo, einninn lögðu sumt í salt, sér til nestis geymdu kalt.
62. Tobías spurði spektarmann:Spádóm vilda eg heyra þann: Til bóta hvörra best er hent það bauðstu mér að geyma þrennt.
63. Engill mælti svo til sanns:Sníðtu þér af hjarta hans lítinn part og legg á glóð, lækning mun það harla góð.
64. Reykur sá með rammlegt megnrekur í burt frá kvinnu og þegn djöfla kyn og kaskan mátt svo kunni að skaða á öngvan hátt.
65. Fisksins gallið góða dyggðgefur þeim sem höfðu hryggð, alla glýju augum frá af tekur svo mætti sjá.
66. Segðu mér, kvað sveinninn góður,sé eg þú ert í ráðum fróður, hvar við megum hverfa að í hentuglegan næturstað.
67. Engill Drottins ansar greitt:Eg skal leggja á ráðið eitt: Hér í borg er bóndi sá sem best er okkur að gista hjá.
68. Rekksins nafn er Ragúel,rækni Guðs hann stundar vel. Það er oss sagt til sæmdarmanns að Sára heiti dóttir hans.
69. Fjáður mjög og menntagjarn,meyjan er hans einka barn. Áttu þetta að eignast sprund og auðinn hans í heimanmund.
70. Ber þú upp svo bregðist eibónorð þitt um þessa mey. Góður kostur giftulags gjörður mun þér verða strax.
71. Ansa gjörði ungur þegn:Óttunst eg þá fengna fregn að mönnum sjö var sætan gift, síðan öllum burtu kippt.
72. Fyrstu nótt á frygðarbeðer frúnni skyldu leggjast með; Andskotinn þá alla vó en ef mér mun verða svo.
73. Engill mælti: Eg skal þérinna frá, en hlýttu mér, hvörjum helst um heimsins setur heiftar andinn grandað getur.
74. Þeim einum sem ekki kannað óttast Guð og heiðra hann, af sauruglegri synda ást til samræðis vill heldur ljást.
75. Þú skalt reyna ráðin mínsvo rækileg sé breytnin þín: Grímur þrjár með gull[hl]a[ð]s ná, girndum holdsins sneið þú hjá.
76. Um þá fyrstu frænings jóð,fisksins lifur lögð á glóð og beggja ykkar bænin hrein í burtu drífur djöfla mein.
77. Enn verður þú aðra nótteðlis þíns að hefta þrótt. Blundi fylgir bænin meður, breyttu þanninn helgir feður.
78. Þriðju nætur bænar bið,bindindi ef geymi þið býr það ykkur blessan þá að barnalagnað mættuð fá.
79. Fjórðu nótt, eg næsta tel,njóta máttu meyjar vel; ykkar fund og eðlis hátt í ótta Drottins byrja mátt.
80. Öðlist þið þann auðnubyrsem Abraham var heitið fyr; afkvæmið og einninn féð og andleg blessan fylgi með.
81. Rekkar tveir með ræðum þeimreika svo til borgar heim. Hér skal Berlings forni fundur fyrst að sinni losna í sundur. |
