Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÍslendingadrápaFyrsta ljóðlína:Bera skal líð fyr lýða
Höfundur:Haukur Valdísarson (á 12. öld)
Viðm.ártal:≈ 1150
Flokkur:Kappakvæði
1. Bera skal líð fyr lýðaLóðurs vinar, glóða hrafna víns nema hafni hneigjendr Dvalins veigum; reyndir biðk at randar runnar hlustar munnum hausa harða ljósan hasls rekka mjǫð drekki.
2. Hvals munk hvassa teljahúðlendinga búðar, hamra vífs þás hǫfðu hoddlógendr byr gnógan, meðan til þess, en þessum þǫgn veiti hlyn peitu garða grundar Nirðir, geð deilisk mér, seilar.
3. Hverr gekk hræddr við ǫrvanHundings á Snægrundu ár til odda skúrar elgreynir Broddhelga, áðr grunnungi Gunnar Geitir réð að beita (askr fell alms enn rǫskvi) ǫrlyndr fǫður Sǫrla.
4. En fák, þess;s vá víkavagnskreyti, lét fagna gríðar Geitis blóði gjarn hjalmþrimu Bjarni, ok fjallgestils flesta folkmeiða vá beiðir, ulfum hollr, þás ollu, orðs, hans fǫður morði.
5. Vasat hreggvana hyggnumhraun-Atla Þórkatli (reyndr varð rimmu skyndir rakklyndr at því) sprakka, þótt síns fǫður (sónar saddr varð í gný nadda ófnir) eigi hefna ættgóðr skǫrungr mætti.
6. Opt vann aldri sviptaelgs fenviðu Helgi, barðisk hann við harða herðendr þrimu sverða; frák bǫ́́ru hlut hæra, heiðinn unz varð meiðir dauðr, an drengi aðra, Droplaugar son, bauga.
7. Helgi rauð (en hríðarhykk meir geta þeirar) fenris teðr í fóðri fleingaldrvala (skjaldar), þás Ásbjarnar (ǫrnu) erfingi hræ fingin (frák nýta sér sveita) síns nafna lét hrafni.
8. Hefnði Grímr, þás geymirgekk inn at Frey linna foldar Fjǫlnis elda fróðr, vaskliga bróður; Njǫrðr lagði sá sverði snáka stígs (af vígi Týr varð ágætr ára elgs) í gǫgnum Helga.
9. Vǫrðu hauðr þás, hǫ́́ðuhlýrar tveir, með dýrum foldar vǫrð ok fyrða, fleinglygg, Aðalsteini; þollr varð allr enn ellri atgeirs í fǫr þeiri, hrings fell á því þingi Þórolfr enn hugstóri.
10. Egill fekk unda gagli(ulfs kom hrafn at tafni, hykk burgusk vel varga) verð með brugðnu sverði; sonr rauð síðar brynjur (sverða-Freyr) í dreyra (mildr klauf skatna skjǫldu) Skalla-Gríms enn snjalli.
11. Ár frák arfvǫrð Geira(ylgr saddisk) vel fylgja - menn vá Glúmr at gunni - Gunnhildar bur kunnu; Njǫrðr klauf Herjans hurðir harða vitr á Fitjum, hinn es mál af manni, metins auðar, fekk dauðum.
12. Hitt vas satt, at sótti(seggr dǫglinga tveggja) austr (fekk hald et hæsta) Hallfrøðr konung snjallan; hvardyggva lét hǫggva hann armviðu fannar (sverðs frák él at yrði allhǫrð) í gras bǫrðum.
13. Œsti ungr með fóstraAðalsteins dunu fleina, þá rauð þegn í dreyra, Þóralfr, Hnikars bjalfa; Skolms frák hart með hilmi hvǫtum nórœnna skatna Yggjar báls í éli erfingja framm gingu.
14. Rauð Finnbogi fríðaFjǫlnis glóð í blóði, hinn es hjalms við runna hart gekk framm, enn rammi; ok háraddar hræddir hrings ófáir gingu fyr þrymsvelli þollar þeim sárjǫkuls geima.
15. Jarls mǫnnum bauð unnareinvígis til hreina œsi-Þróttr ok átta, Ormr Stórolfsson, fjórum; ítr bað Eiríkr leitask eggdjarfr fyrir seggi, angrs þás ás at drengjum eldmeiðir tók reiða.
16. Frýðut fylgimeiðarflausta einkar hraustum (sá vas vápnrjóðr Viðris veðrgjarn) hugar Bjarna, þás Hǫ́́konar hœfis hauss enn vægðarlausi á jarls nasar ása ǫlbeinir laust fleini.
17. Satt;s, at síð mun Grettisverðs rǫskvari verða (hraustr vas lofða lestir) leik-Þundr á Snægrundu; sá réð síns of hlýra sóknefnandi at hefna, Þrós hné þar til drósar Þórbjǫrn í gný fjǫrnis.
18. Þorði Þórleifr herðaþing allsnarpra hringa, óð sás jarli heiðnum ófríðan réð smíða; vega kvǫ́́ðu þul þjóðir þann ok Óláf annan (brœðr vǫ́́ru þar báðir) berserk (at því verki).
19. Snjallr frák opt at olliOrmr skógarnef rógi, ǫrr vas sá til snerru snarr hljómboði darra; ok geirraddar gladdi Gaukr Trandilsson hauka, geig vann heldr at hjaldri hann ófǫ́́um manni.
20. Varðisk Gǫndlar garðaGunnarr snǫrum runnum greitt, en Gizurr sótti garp ákafa snarpan; Njǫrðr lét sextán særða snarr hljómviðu darra (sárt lék halr við hǫlða) hjǫrregns, en tvá vegna.
21. Hvast frák hjalms at œstihregg Miðfjarðar-Skeggi, drengr rauð opt enn ungi ulfs munn fyr haf sunnan; gekk í haug at hnykki hræklungrs ept Skǫfnungi hríðgervandi hjǫrva hildfrœkn Kraka ens milda.
22. Helt til fulls, sás fylla,fúrrunna, lǫg kunni, (sén raun vas þess) sónar Síðu-Hallr við alla; átti élbjóðr hrotta ágætr sonu mæta, dýrr skóp himna harri hǫfuðsmanna veg sannan.
23. Halls arfa frák hollan,hyrs, gǫllungum styrjar, þann;s óligast unnar illmælis rak tæli; valdr lét fimm of felda fleins á morni einum (þá vá Þórsteinn hǫ́́van Þórhadd) viðu nadda.
24. Kunnr vas mǫrgum manni(mar-Þróttr leizk sá dróttum vægðar trauðr at vígum vers) Holmgǫngu-Bersi, hinn;s of Hlakkar runna harðglóðar sté Móði bliks með brynju ekka borðs halfan tøg fjorða.
25. Kendi Kormákr stundumkynstórr viðum brynju (opt brá hann við heiptir hrafns sút) í gras lúta; ok almr, sás hlaut hilmis hald, blóðugra skjalda (hǫlð frák hræðask aldri) hugprúðr á sik trúði.
26. Feldi horska hǫlðahjaldrǫrr ok vann sjaldan (malmr beit hlíf) á holmi happ Þórarinn kappi, né þrym-Nirðir þorðu þeim í gǫgn, en seima lundr hjó stórt, at standa Steinars syni fleina.
27. Unz seimfarra snerrusnarr Holmgǫngu-[Starri] . . . |
