Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Júdit 2Rímur af bókinni Júdit – Önnur rímaBálkur:Rímur af bókinni Júdit
Fyrsta ljóðlína:Í annað sinn skal Óska vín af orða penna
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.150–153
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Í annað sinn skal Óska vín af orða pennafyr börnin Guðs á bikarinn renna, bið eg þau smakki sætleik þenna.
2. Eg virði fyrir mér veraldar hátt sem versnar óðum;dramb er ekki af dæmum góðum og dugði aldrei neinum þjóðum.
3. Skaparinn veitir skepnum manns þann skilning hérað hvört hún mennt eða heiður ber það hefur mann ekki af sjálfum sér.
4. Guði eilífum gjörir sá maðurinn gilda smánef heldur það fyrir hermanns rán þó hafi hann eð besta auðnulán.
5. Hefur því Drottinn heiðnum þjóðum hefnt að líkuað dreissuðu þær með drambi ríku og drápust niður af forsi slíku.
6. Sá hér þóttist mestur maður, eg má það inna,þeir hugðust slíkan hvörgi finna; Hólofernem deyddi kvinna.
7. Því væri betra við því sjá ef verða mætti;dramba ei eftir heimsins hætti þó hvörs kyns auð að maðurinn ætti.
8. Skoðum vér hvörsu skiptist brátt að skaparans ráðiundarliga hér allt á láði og er sá vís er þessa gáði.
9. Enginn var svo orkuhnár hann yrði ei fallaeða dapur ef náði á Drottin kalla að dugnað fengi ei ævi alla.
10. Fellda eg óð þar fólki Guðs tók felmtra við;Hólofernis harðfengt lið heljar gefur ei mörgum bið.
11. Um Gyðingaland var grátur sár með geystum kvíða;höfðingjar um héruðin víða hermenn láta búast að stríða.
12. Staði og borgir styrkja þeir með sterkum múrþví víkings her í vopna skúr verða mun þeim hvörgi trúr.
13. Jóakim prestur hæsta bar þá hjartaprýði;mælti gott fyrir Gyðinga lýði að Guð muni leysa þá frá stríði.
14. Bauð að halda hrausta vörn á hvörjum staðþar herinn má ganga greiðast að; gjört var eftir megni það.
15. Hans að ráði hvör mann bað af hugarins þrótttil Drottins bæði daga og nótt að duga þeim nú svo harla fljótt.
16. Menn og kvinnur má þar sjá með mjúka ræðu,klökkvum huga og hjartans mæðu svo hvörki kenndi drykk né fæðu.
17. Þeir heita á Guð að helgidómar hvörgi spilli,felli borg né fólkið villi fjandmanna sá herinn illi.
18. Kennimenn sig klæddu sekk með klökkvu hjarta,ungmenni þá ekki skarta yfir altarið breiða hæru svarta.
19. Jóakim prestur jafnan bað þá játning vanda;á bæn með iðran best að standa því börnum Guðs má ekki granda.
20. Á Móysen biður að minnist þeir, þann mikla þjónsem Amalek veitti ævitjón fyr eina og hreina hjartans bón.
21. Svo mun herrann hjálpa oss ef hans vér leitummeð góðri trú og huganum heitum, hér með öllum syndum neitum.
22. Af alhuga bað þá Ísrael og allt það mengi;prófar neyð og pínist lengi; prestar frá eg í sekkjum gengi.
23. Með brennifórnum blíðka Guð og biðja líkaað hann þeim sendi hjástoð ríka hernað þessum frá þeim víkja.
34. Þá Hólofernes heyrði sagt og herinn gildiað Gyðinga lýður verjast vildi víkings brjóstið reiðin fylldi.
35. Heimti á stefnu höfðings menn og hljótt nam fréttahvort vaskir hermenn væri þetta er vörn höfðu þeim móti setta.
36. Hafa þeir borg og vígi væn að víking sagðieða mega þeir beita brynju flagði betur en hinir eg undir lagði.
37. Einn höfðingi Amons kyns sá Akíor heitirhertuga æðstum andsvör veitir um Ísraels lýð og visku neytir.
38. Kvað þá lýði komna fyrst af Kaldea láðiþví goðanna blót þeir höfðu að háði en himna Guðs að vilja gáði.
39. Herra Guð bauð hollum lýð í Haram búa;vitrun hans þeir vildu trúa, frá villu sinna feðra snúa.
40. Þá hallæri kom harla megnt að höndum lýðiá Egiptaland að fólkið flýði og fjölgaði þar með list og prýði.
41. Í fjögur hundruð árin alls á Egiptalandisá frómi Guð þá firrti grandi, að fjölda líktust ægis sandi.
42. Faraó kóngur þjáði þá með þvingan meiri,byrðar lét þá bera af leiri, þá birti Drottinn undurin fleiri.
43. Þeirra bænir heyrði hann og hefndi á landi,af undra plágum vóx þar vandi en verndar þá svo ekki grandi.
44. Loksins þaðan hann leiddi þá út lýðinn þenna,hafinu skipti í hlutina tvenna svo hægan veg þeir máttu renna.
45. Faraó harður her sinn gjörði í hafið að eggja,svo sem á millum múra tveggja meintu þá við velli leggja.
46. Óskaddað komst allt á land það undan fór;þó Faraóns væri flokkurinn stór frá eg hann kæfði hinn rauði sjór.
47. Í fjörutigu ára fæddi hann þann firna hermeð himna brauði, það heyrðum vér, hvörja þjóð að sjálfur ver.
48. Gallrömm vötn þeim gjörði sæt hans guðleg mildi;þeir höfðu ei sverð né hlífðar skildi, herrann fyrir þá stríða vildi.
49. Sóma lét þá sjálfur Guð og sigurinn hljótanema þeir vildu boðorðin brjóta, blessan sú varð þá að þrjóta.
50. Vís var þeim en versta smán en virðing þraut,ef öðrum guðum lýðurinn laut úr landi urðu keyrðir braut.
51. En ef kunnu iðrast þeir og á hann kallasigurinn lét þeim samt til falla, svo hefur gengið dagana alla.
52. Fjölda kónga felldu þeir sem frægt er víða,má þeim engi í móti stríða á meðan þeir Drottins ráði hlýða.
53. Útreknir þeir urðu víst fyrir afbrot sínen nýlega hefur þeim horfið pín; hafi þér, fylkir, ráðin mín.
54. Reynum hvört þeir hafa ei styggt sinn herrann nú,því ef þróast syndin sú sigur á lýðnum vinnur þú.
55. En hafi þeir trú við herrann sinn nú haldið klárafullting hans oss fellir sára en flestir munu þig spotta og dára.
56. Þá Akíor hafði endað tal með allan heiðurHólofernes sór heitur og reiður að hengjast skyldi vopna meiður.
57. Og höfðingjar allir senn þá árna dauðaAkíor fyrir sitt orðtak snauða, æðru tal og hjartað blauða.
58. Hefur þú mælt það háð og smán af heimskum vandaað nökkur þjóð mun niflung landa, Nabogosor, móti standa.
59. Hvað mun þessi heimska þjóð þar hafa til megnsem aldrei framdi fleina regn fylkirs magt að vega í gegn.
60. Hertuginn reiður hraustum sagði hristir spjóta:Gyðinga skaltu gæfu njóta og grimman dauðann með þeim hljóta.
61. Því þú dirfist þess að spá að þeir muni bíðaaf himna Guði hjálp svo fríða hernum kunni á móti að stríða
62. þú skalt reyna þetta satt í þrældóms eymiað Nabogosor, saddur að seimi, er sjálfur Guð í öllum heimi.
63. Ef þeirra Guð þeim sinnir svo þeir sigurinn fangaþig mun víst til þessa langa, þér skal alleins líka ganga.
64. Þeir hrökktu hann burt frá hernum þá með háðung sannatil Betúlía borgar manna og bundu í skógi fróman granna.
65. Bogmenn komu af borgar lýð og bundinn líta,frækinn leysa fleygir rýta, færa í borg og herrum býta.
66. Óseas hét sá æðsta heiðri átti að ráða,Ottoníel ör til náða, þá yfirvalds menn svo nefnir báða.
67. Leiddur var sá ljúfi mann fyrir landsins herra;Akíors náði ánauð þverra en óvini Guðs mun henda verra.
68. Skammtlaus verður skikkan öll á skemmtan minni,hvör söguna les það sjálfur finni, svo trú eg þessi ríman linni. |
