Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3139)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Nokkrar vísur ortar af séra Einari biskupsföður

Fyrsta ljóðlína:Einar kenndur orðasmiður

Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum

Heimild:Einar Sigurðsson í Eydölum: Ljóðmæli..

Bragarháttur:Fimm línur (tvíliður) fer- og sexkvætt:AAbbb

Viðm.ártal:≈ 1600

Einar kenndur orðasmiður
oftast raular, hvör sem biður,
efnisvant þó oftast sé
einatt lætur fleira í té.
Dugir því ekki diktan hans að draga í hlé.

Hver sem stundar lærdómslag
og leitar við það nátt sem dag
á alla lund að auka mennt
er sú bókalistin hent:
Af ævintýrum getur hann mestan grundvöll kennt.

Kóngur dýranna, kið og geit
og kollótt ærin bundu heit;
þegar að skatti skipta á,
skelfir ljón sér öll þau frá.
Allt eins leikur út maktarmaður þann minna má.

Úlfurinn gjörir sér geitarhljóð,
girnist frekt í kiðlings blóð.
Ansar kiddi inni kyr:
Ei var geitin skegglaus fyr.
Móðurráð eru barni best, hún byrgir dyr.

Úlfurinn talar við ólétt svín:
Eg vil taka við grísum þín.
Gyltan segir að kvenmannskyn
kunni betur á slíku skyn.
Beita skal með brögðum af sér blandinn vin.

Allra fegursta fjaðraskraut
á fuglaþingum missa hlaut,
krummi fékk hér so kátlegt slys,
af kóngstign slapp og hreppti gys.
Er það sýnt að afsleppt verður annars glys.

Línakurinn liggur hér,
löngum spilla fuglarnir,
en þeim varð í netinu náð,
nóg seint er að sér gáð.
Illa fer þeim ekki þiggur óskaráð.

Hrafninn sjúki heita biður
á himnaguði sér veitist friður;
móðir hans kvað það mundi ei tjá,
margoft hefði hann styggða þá.
Verður oss sýnt að vini í nauðum er vant að fá.

Akurmaðurinn orminn fann,
ofmjög kenndi í brjósti um hann,
vermdi í barmi nöðru nið,
nagar á hol þá raknar við.
Víst er ódreng valla gott að veita lið.

10.

Refurinn hælir hrafni mest,
hann kunni að syngja fugla best,
krummi trúði og kvað við dans,
komst svo rebbi að osti hans.
Heimskur er sá sem hugnast orðin hæðins manns.

11.

Örnina ginnti krákan klók,
hún kvað það standa í Salamónsbók:
Ekki er aflið einhlítt þér,
oft hafa ráðin hjálpað mér.
Með unnum brögðum arnsa missti agnið hér.

12.

Kiðið á úlfinn kallar fort
er komið var uppá staðarins port.
Úlfurinn segir: Það illa fer,
of mjög hlífir staðurinn þér.
Hittist margur heimaríkur sá huglaus er.

13.

Húsbóndinn við hundinn lék,
hafa vill asninn þvílíkt brek,
bjó sig til og brá á leik,
bóndinn sló þann heimska eyk.
Sjálf náttúran synjar oft að svo er hún veik.

14.

Mýsla launa lífgjöf á,
ljóni bjargar dauða frá,
nagaði honum af hálsi bast
er hann var áður með bundinn fast.
Forsmáðu aldri fátæks lið né fá því last.

15.

Við trönuna mælti ylgjan ein:
Ofan í háls mér sæktu bein,
launin skulu þau líka þér,
lífi hélst í kjafti mér.
Launar margur lífgjöf miður en maklegt er.

16.

Hvör sem hafnar sjálfs síns sæmd
og sækir meir á aðra fremd
fer hann eins og rakkinn sá,
er rýndi í straum og skuggann sá.
Hann sleppti krás en kostaði frekt með kappi að ná.

17.

Hvör hann girnist fánýtt fé,
færir að visku háð og spé,
hann er líkur hananum þeim
sem hitti í sorpi dýran stein.
Betur kvaðst leyfa byggmjölskorn en brenndan seim.

18.

Sá er annar, sýnir prett,
svikull þykist gjöra þó rétt,
þeim meinlausa kennir klæk,
kallar hans séu verkin ræk,
líka sem skolli skuldar lamb það skolaði læk.

19.

Yfirgang veita allir senn
illir og grimmir stjórnarmenn,
dúfan fékk af smyrli smeit,
smán, en engin góðlegheit.
Hægan valdsmann heiðri menn í hvörri sveit.

20.

Menn illir fá makleg laun
mest þá koma í hætturaun
fyrir illsku sína og öfundarkveik,
eins og naðran mýslu sveik.
Hún var þó sjálf á sundi mædd af sínum leik.

21.

Heimboð músa merktu hér!
Mælti sú úr kotinu er:
Hentugra var mér hreysið mitt
heldur en að koma í skvaldrið þitt.
Vel sé þeim sem líta kunna á lánið sitt.

22.

Þjófurinn hundinn þegja biður
þegar hann kastar brauði niður.
Rakkinn segir, ef rýfur hann trú,
rænir bú, en sveltir hjú.
Falsarans orð og illa hegðan athuga þú.