Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Brávallarímur 1aBrávallarímur – fyrsta ríma
BRÁVALLARÍMUR
Bálkur:Brávallarímur
Fyrsta ljóðlína:Tvíblinds hallar turna frí
Höfundur:Árni Böðvarsson
bls.bls. 1–8
Viðm.ártal:≈ 1750
Tímasetning:1760
Flokkur:Rímur
Skýringar
Fyrsta ríma er öll kveðin undir ferskeyttum hætti óbreyttum nema hvað síðasta vísan er ferskeytt víxlhend (frumhendingalag).
1. Tvíblinds hallar turna frítaka meyjar dansa, þessar hjartans augum í allar stundir glansa.
2. Við mig sögðu: „Sit þú hér“,sunnur rjóðar veiga, „allar skulum unna þér Ása mjöðinn teyga“.
3. Glaður næsta gegndi því,gæðin vildi reyna; þá var eins og yrða eg frí allra heimsins meina.
4. Æðstu partar innri tveirallir hressast tóku, hjá þeim gladdist meir og meir, minnis krafta jóku.
5. Eg fékk þá list, er fýsti mig,fríaðist angri löku, er sú konstin undarlig, orta eg hálfa stöku.
6. Gat ei meira gjört að því,goðunum þetta sögðu, síðan hæga hvílu í Herjans meyjar lögðu.
7. Barmi dauða í brjóstið hné,byrgði augun hraður. Sem eg var nú sofande, sjá, þar kom einn maður.
8. Mikið vel leist mér á þann,er máls upp greinum ryður. Sagðist Bragi heita hann, hróðrar versa smiður.
9. Hríslaðist baðmur höku þarhans um brjóstið stóra, fagurt augna bragðið bar búldu fæðir jóra.
10. Breiðskeggjaður bauga þorn,bur Rúnhöfða kenndur, ágætt sængur innst við horn yfir mig lagði hendur.
11. „Þú skalt“, segir hann, „lagað lagljóða tíðum meta og af þessum Braga brag bundinn samið geta“.
12. Gladdist þanki geðs um storð,gætir hverfur randa, þessi munu áhrínsorð ævinlega standa.
13. Þar fyrir mun eg Týrs öl Týrtýru Þundar bjóða máls og draga vírhlekks vír vírs í strengi ljóða.
14. Eg tilskikkast af yðurorða jörðu róta. Skoði þér gjöld sem Skáfiður skenkti sér til bóta.
15. Síðan dreg eg að sögunni mál,salur kætist orða. Upp skal setja Óðins skál eðla runni korða. * * *
16. Hraustan Svía Hárs á kvon,hvirfils Sifjar baðma, um þann get, sem átti von, Ívar kóng víðfaðma.
17. Óðins gamla ættbaðmur,á hjörs þingin stefndur, Hálfdan snjalli Haralds bur hans var faðir nefndur.
18. Grímnirs hallar börinn báls,bækur lesnar sanna, margra beygði hara háls, hatari manndyggðanna.
19. Átti meiðma Jálkur jóð,jöfurr Svía fróna, Auður hét sú Gefni góð glansa dúfu hjóna.
20. Djúpauðga var dýrleg tjáðDrepsvarps innu snáka jöfra ættar listug láð leyfð um verin fáka.
21. Helgi nefnist hvassi einnhilmir í Sjálandi, Jólnirs sala týru teinn tyrfings klót berandi.
22. Hans var barmi Hrærekur,Hangatýrs á gjólum unda fofnir æ skekur Yggjar skrýddur kjólum.
23. Helgi Auðar blíður bað,buðlung Sjálands torga, Ívar greindi efni það Emblu Gefnar sorga.
24. Dóttir gylfa sú forsjálsvörin tekur herða: „Sé eg þetta“, mælti hún, „mál má fram borið verða“.
25. Mælti gramur: „Menjur fyrmiðjungs raddar fiðlu í Njörunnar nökkva byr neituðu þremur biðlum.
26. Margir veit eg mildingarmiðla báli hvera, fleiri en Helgi hildingar horskir manu vera“.
27. Auður svarar niflung nú,náði geðið stilla: „Miklu skiptir það hvort þú þenkir vel eður illa.
28. Slíkt mun ríkt í þanka þér,þar af ekki brjóta, og so gjaforðs unna mér aldrei góðs að njóta“.
29. „Rétt þú segir“, ræsir vannræða en sagnir fjelga, „aldrei skaltu eignast þann öðling frægan Helga.
30. Þó hann girnist fremur en flest,fá skaltu því síður“. Hrund við skilur hringa, sést Helga á talið býður.
31. „Fann eg“, segir hann, „mína mey,málin tjáði yðar, en hún sagði ætíð nei aski ljóma Niðar.
32. So er stolt hin fríða frú,fylkir rétt eg segi, sér fullkosta niflung nú nokkur þykir eigi“.
33. So búinn fór Helgi heim,hirðir kveður pretta, Hrærekur með handar eim heyrir talað um þetta.
34. Hræreki úr hugar átthljóp sú þanka rennsla að hann skyldi biðja brátt bjarkar gylltu spennsla.
35. Sagði barma sinnislagsitt, en mesta gengi þann er gæfu hlyti hag, Hýsing bauga fengi.
36. Krafði hlýra kyrglams ver,kættan syrpu anda, Manar blossa biðja sér bleikju sals til handa.
37. Helgi síðan heiman fór,hitti Svía stjóra, gnoðar fagnar geisla Þór Gríðar fæðir jóra.
38. Fagurmæltur fleygir varfrænings rauða jörva og til handa hlýra þar Hnossar beiddi sörva.
39. Þunglegana þessu tókþengill og so tjáði: „Þar sem djásna þiljan klók þér afsegja náði,
40. því mun vilja geisla GnáGýmis frillu bóla óframari að öllu þá eiga þennan sjóla?“
41. Sendir týru sævaðasegir Helgi metinn „þó skervallar skævaða skunda eg oftar léti“.
42. Flytja biður fylkir talFenju Hænis gjalda, moturs hittir Menju val myrkur Gizurs skjalda.
43. Hræreks beiðni hermdi núsem Helgi náði þylja. „Mun ei ganga“, mælti frú, „mínum eftir vilja“.
44. Framar tungu þylur þrekÞrumu gylltra veiga: „Þórs á sprundi þann Hrærek þenki eg síst að eiga“.
45. „Hví mun vilja“, hjalaði Þórhöggvörðs þúfna reita, „Ilman gulls í geði stór gylfa hvörjum neita?“
46. Moturs aftur mælti nift,mátti kóngur skilja: „Eg mun verða illa gift eftir þínum vilja“.
47. Þengill víkur þaðan nú,þykkjur í brjósti fjelga, um hugsandi auðar brú aftur finnur Helga.
48. „Eg hefi sett“, kvað Ívar, „hólá brún gargans reita, en nú reyni, er hún fól, yður gjörði neita.
49. Miklu síður kóng hún kýs,köld í sinnu láði, því af glópsku þankinn frýs, það er best hún ráði“.
50. Skilja talið skjöldungarskaptir sinni fínu. Hræreki so heitin var Hrundin gamma dýnu.
51. Síðan burt af Svía grundSjálands til órýri Helgi flytur falda Hrund, föðurs pretti skýrir.
52. Móti sendir manna valmundar selju vagna, leidd í Hræreks hallar sal hilmir veislu magnar.
53. Bragnar drekka, byrjast jól,buðlung eignast konu, gekk í merki gæfu sól gleðinnar fyrir honum.
54. Þanka leynum þiggja kaupþykir sæmdin búna. Á Sáðreinum Yggjar staup eitt eg tæmdi núna. Athugagreinar |
