Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
AlvíssmálFyrsta ljóðlína:Bekki breiða, / nú skal brúðr með mér
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 900–1275
Flokkur:Eddukvæði
Skýringar
Ekki er hægt að slá öðru fram með fullri vissu um aldur eddukvæða en að þau eru ekki yngri en frá u.þ.b. 1270. Þá er sennilegt að sköpun þeirra í munnlegri geymd hafi staðið lengi yfir. Þau fá hér viðmiðunarártalið 1000 til að auðvelda flokkun án þess að í því felist tilgáta um eiginlegan aldur.
Alvíss kvað:
1. „Bekki breiða,nú skal brúðr með mér heim í sinni snúask; hratat um mægi mun hverjum þykkja, heima skal-at hvíld nema.“ Þórr kvað:
2. „Hvat er þat fira?Hví ertu svá fölr um nasar? Vartu í nótt með ná? Þursa líki þykki mér á þér vera; ert-at-tu til brúðar borinn.“ Alvíss kvað:
3. „Alvíss ek heiti,bý ek fyr jörð neðan, á ek undir steini stað; vagna vers ek em á vit kominn; bregði engi föstu heiti fira.“ Þórr kvað:
4. „Ek mun bregðaþví at ek brúðar á flest of ráð sem faðir; vark-a ek heima, þá er þér heitit var, at sá einn, er gjöf er, með goðum.“ Alvíss kvað:
5. „Hvat er þat rekka,er í ráðum telsk fljóðs ins fagrglóa? Fjarrafleina þik munu fáir kunna; hverr hefr þik baugum borit?“ Þórr kvað:
6. „Vingþórr ek heiti,ek hef víða ratat, sonr em ek Síðgrana; at ósátt minni skal-at-tu þat it unga man hafa ok þat gjaforð geta.“ Alvíss kvað:
7. „Sáttir þínarer ek vil snemma hafa ok þat gjaforð geta; eiga vilja heldr en án vera þat it mjallhvíta man.“ Þórr kvað:
8. „Meyjar ástummun-a þér verða, vísi gestr, of varit, ef þú ór heimi kannt hverjum at segja allt þat, er ek vil vita.“
9. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé sú jörð heitir, er liggr fyr alda sonum heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
10. „Jörð heitir með mönnum,en með ásum fold, kalla vega vanir, ígræn jötnar, alfar gróandi, kalla aur uppregin.“ Þórr kvað:
11. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé sá himinn heitir, erakendi, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
12. „Himinn heitir með mönnum,en hlýrnir með goðum, kalla vindófni vanir, uppheim jötnar, alfar fagraræfr, dvergar drjúpansal.“ Þórr kvað:
13. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hversu máni heitir, sá er menn séa, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
14. „Máni heitir með mönnum,en mylinn með goðum, kalla hverfanda hvél helju í, skyndi jötnar, en skin dvergar, kalla alfar ártala.“ Þórr kvað:
15. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé sú sól heitir, er séa alda synir, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
16. „Sól heitir með mönnum,en sunna með goðum, kalla dvergar Dvalins leika, eygló jötnar, alfar fagrahvél, alskír ása synir.“ Þórr kvað:
17. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé þau ský heita, er skúrum blandask, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
18. „Ský heita með mönnum,en skúrván með goðum, kalla vindflot vanir, úrván jötnar, alfar veðrmegin, kalla í helju hjalm huliðs.“ Þórr kvað:
19. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé sá vindr heitir, er víðast ferr, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
20. „Vindr heitir með mönnum,en váfuðr með goðum, kalla gneggjuð ginnregin, æpi jötnar, alfar dynfara, kalla í helju hviðuð.“ Þórr kvað:
21. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé þat logn heitir, er liggja skal, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
22. „Logn heitir með mönnum,en lægi með goðum, kalla vindlot vanir, ofhlý jötnar, alfar dagsefa, kalla dvergar dags veru.“ Þórr kvað:
23. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé sá marr heitir, er menn róa, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
24. „Sær heitir með mönnum,en sílægja með goðum, kalla vág vanir, álheim jötnar, alfar lagastaf, kalla dvergar djúpan mar.“ Þórr kvað:
25. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé sá eldr heitir, er brennr fyr alda sonum, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
26. „Eldr heitir með mönnum,en með ásum funi, kalla vág vanir, frekan jötnar, en forbrenni dvergar, kalla í helju hröðuð.“ Þórr kvað:
27. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé viðr heitir, er vex fyr alda sonum, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
28. „Viðr heitir með mönnum,en vallarfax með goðum, kalla hlíðþang halir, eldi jötnar alfar fagrlima, kalla vönd vanir.“ Þórr kvað:
29. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr,at vitir, hvé sú nótt heitir, in Nörvi kennda, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
30. „Nótt heitir með mönnum,en njól með goðum, kalla grímu ginnregin, óljós jötnar, alfar svefngaman, kalla dvergar draumnjörun.“ Þórr kvað:
31. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé þat sáð heitir, er sá alda synir, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
32. „Bygg heitir með mönnum,en barr með goðum, kalla vöxt vanir, æti jötnar, alfar lagastaf, kalla í helju hnipin.“ Þórr kvað:
33. „Segðu mér þat, Alvíss,- öll of rök fira vörumk, dvergr, at vitir -: hvé þat öl heitir, er drekka alda synir, heimi hverjum í?“ Alvíss kvað:
34. „Öl heitir með mönnum,en með ásum bjórr, kalla veig vanir, hreinalög jötnar, en í helju mjöð, kalla sumbl Suttungs synir.“ Þórr kvað:
35. „Í einu brjóstiek sák aldrigi fleiri forna stafi; miklum tálum kveð ek tældan þik: Uppi ertu, dvergr, of dagaðr, nú skínn sól í sali.“ |
