Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Síraks rímur 11Síraks rímur - Ellefta rímaBálkur:Síraks rímur
Fyrsta ljóðlína:Ellefta skal Austrar far
bls.398
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
Ellefta ríma
1. Ellefta skal Austrar farenn úr nausti hræra, fyrra brag þann fallinn var á fætur reisa og næra.
2. Æ við þessi vísna störfvaxi Drottins æra, mörgum hygg eg mikla þörf menntan slíka að læra.
3. Því eru Síraks sætu ráðsett í rímu fræði, að upp frá þessu af sé máð Afmors fornu kvæði.
4. Hirting þessa heyri drótt,hér mun kostur mengi um sig finna frítt og ljótt frá þó nefnist engi. Tuttugasti og áttundi kapituli.
5. Hvör sem gjörir að henda steinog hátt í loftið senda, hann má þeim með hættleg mein í höfði sjálfum lenda.
6. Hvör sem umsát öðrum vannog einatt bruggar pretti, í þá gröf er gjörði hann get eg að sjálfur detti.
7. Ætli maður á annan vístólukku að fella, allt mun það þá uggar síst yfir hann sjálfan skella.
8. Spjátrungar með spott og háðspara ei fram að ganga uns þá höndlar hefndin bráð hart sem ljónið stranga.
9. Hvör sem einhvörs andlegs mannsóförum vill fagna, eymdin mun fyr afgang hans angur í brjósti magna.
10. Reiði stór og grimmlegt geðgunna lýtir næsta, óguðræknum oftast með er sú syndin stærsta.
11. Hvör sem er til hefnda bráðurherrans straff mun líða, glæp hans lætur Guð sem áður geymdan lengur bíða.
12. Gef það til af góðri dyggð,þó garpar við þig brjóti, svo fær þú að synda styggð sé þín kvitt á móti.
13. Hvör sem heift og hefndar þráheldur fast við annan, hvörnin kann að hitta sá herrans vinskap sannan?
14. Vilji argur illsku frekuröðrum náðar neita, hvör mun þeim eð svo er sekur syndakvittun veita?
15. Lít á það hvar lyktast má,lát því reiði falla, hennar vegir hallast á heljar neðstu palla.
16. Heiftar kífi halt þig frá,heft svo syndum þínum, kveikir margur kapp og þrá með köldum deilum sínum.
17. Gjarnan sturlar guðlaus þegngóðra vina lyndi, ertir þá þó ástar megn áður með sér bindi.
18. Vindur gjörir að vaxi eldurog verði loginn hærri, mjög svo líka magtin veldur að manns sé reiðin stærri.
19. Auðugum manni allmjög felstef á hann gjörir að svífa, því lengur sem heiftin helst heitari vill hún blífa.
20. Upp kveikir sá eld til meinssem oft deilir af móði, verður af slíku efni eins úthellt mörgu blóði.
21. Vindur af munni valda máað vaxi af neista eldur, en ef hann þú hrækir á hygg eg að slokkni heldur.
22. Þetta kemur þurrt og vottaf þínum eigin munni, einn svo bæði illt og gott öðrum mæla kunni.
23. Falsmunnur sem fer með lygðfordæmdur má heita, hann sturlar frið en steypir tryggð og stofnar eyðing sveita.
24. Tungan ill hjá ýmsum veldurósamþykki stóru, margur var svo meinlaus felldur menn af landi fóru.
25. Borgir sterkar brýtur niður,brjálar völdum víða, þeim er hvörgi hvíld né friður sem hennar ræðum hlýða.
26. Svipan gjörir sviða og mein,sár og benjar meiri, tungan ill hún brýtur bein og brákar hlutina fleiri.
28. Seggi marga sverðið vóí sóknar éli þungu, langtum fleiri finnast þó felldir af illri tungu.
29. Gott er þeim sem geymdur erfyrir grimmrar tungu æði, hennar ok sá ekki ber og hjá sneiða næði.
30. Hörð sem járn er hennar kvölog hættar snörur af eiri, plágur verri en beiskast böl og brunanum heljar meiri.
31. Undir leggur hún öngvan þannsem ótta Guðs nam kenna, aldrei lætur herrann hann í hennar eldi brenna.
32. Hinn sem Drottni hverfur frá,hann mun þar í falla og brenna svo í beiskri þrá, að bótin finnist valla.
33. Þegnar girða þyrnaviðþétt að eignum sínum, haf þú líka hagleiks snið, hurð fyr munni þínum.
34. Gull og silfur girnist þúá glöggva vikt að færa, veg þín orð með allri trú, er það prís og æra.
35. Um hugsa svo orð og verkað ekki megir þú falla, óvini og umsát sterk yfir að vinnir alla. Tuttugasti og níundi kapituli.
36. Náung sínum nauðþurft hans,ef nökkur lánar gjarna, góðgjörð er það ein til sanns og ei má þessa varna.
38. Þeim sem lét þér lán í téloforð skaltu halda, í réttan tíma tilsett sé trúlega að endurgjalda.
39. Höndla rétt og hugsa um þaðhvað þú skyldir inna, heldur muntu í hvörjum stað hjálp í nauðsyn finna.
40. Fengið lánið feilar margurog fund sem reiknar granni, óvild sínum innir kargur eigin hjálpar manni.
41. Hann minnist við hans milda höndá meðan að hinn vill veita, auðmjúk eru þá orðin vönd og umbun stórri heita.
42. Enn sem gjalda aftur skal,er þá margt til varna, flýtur bæði og fánýtt hjal, fresta vill því gjarna.
43. En þótt hefði efnin nógalla skuld að reiða, hinum telur hann hæfan plóg helming láns að greiða.
44. Efnin gjalds ef engin séer þó svik við annan, þá hefur einn með eigin fé óvin keypt sér sannan.
45. Sá bítalar bölvi á mót,brigsli og skemmdar orðum, en fyr þakkir þungleg hót þeim er hann gladdi forðum.
46. Margur lánar mjög svo tregur,meinar að verða megi, að sá sem féeign frá honum dregur frekt muni launa eigi.
47. Þó í neyð er nauðsyn mestnáunganum að bjarga, en á gjaldi góðan frest gefa um dagana marga.
48. Fátækum þú fullting greiðfyrir boðorðið stranga, lát hann síst í sinni neyð synjanda burtu ganga.
49. Þínu fé þú farga þvífátæks bróðurs vegna heldur en felir foldu í, frá eg það betur gegna.
50. Himneskum þér safna sjóð,svo bauð þrenning hæsta, er sú betri eignin góð en eðla gullið glæsta.
51. Ölmösan í einum staðútvalin svo bíði, frá ólukku frelsar það og fær þér sigur í stríði.
52. Í borgun gengur góðfús maður,gjarnan leysir vanda, í útlátum er annar staður ókvitt lætur standa.
53. Velgjörð blíð þíns borgunarmannsbið eg þér fyrnist ekki, hann í veð hefur sig til sanns sett fyrir þína hrekki.
54. Óþakklátan ekki neinástar prýðir hreysti, stofnar skaða, meiðsl og mein manni þeim hann leysti.
55. Borgunar sú þunga þrautþjáð hefur löngum flesta, auðugur margur af því hlaut aura tjónið mesta.
56. Ef sá bregst sem borgun hét,býður vél og hvekki, hegningu sem hæfa lét hann hjá sneiðir ekki.
57. Hvörjum manni hörmung fráhjálpaðu eftir megni, þó við skaða sjálfs þíns sjá sem fyrir bestu gegni.
58. Vatn og brauð að vísu tvenntvoru nægir lífi, þar til klæði og húsin hent, að hylja menn og hlífi.
59. Eigið hús með efnin smáindælla má heita en gestur að vera gumnum hjá þó gnóttir hafi að veita.
60. Lát þér lynda hvört þú hefurhægð eða skortinn stranga, hörmung stóra hvörjum gefur húsa á milli að ganga.
61. Hvar hann inn að kvöldi kemurkunnungur manni öngvum, hryggvan sig með hræðslu temur, hlýtur að þegja löngum.
62. Verður sitt að veita á borðvill hann hvört eða eigi, þó má ske að þéttleg orð þar með líða megi:
63. Rýmdu út með öngvan frest,ekki fær þú greiða, eg vil annan æðra gest inn í húsið leiða.
64. Víst er þungt þeim vitrum halverða slíks að bíða, að hússins vegna hljóta skal höstug orð að líða.
65. Er við brigslum best að sjáog breytni gæta sinnar. Hér skal enn sem ætla má endir rímu minnar. (Vísnabók Guðbrands 1612 (útg. 2000), bls. 398–401) |
