Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
1. Því skulu þegnar hljóðirog þýðra kvenna val, hefji höldar fróðir heldur spektartal. Eg læt ei lýðum lengi luktar visku dyr; þér leysið úr því eg spyr.
2. Hvört er það dýr í heimi,harla fagurt að sjá, skýrt með skrauti og seimi, eg skreyti þar ekki frá. Á morgna með fjórum fótum það fær sér víða fleytt en gár þó ekki greitt.
3. Þá sól hefur seinna gengiðí sjálfan hádegis stað, tvo hefur fætur fengið, frábært dýrið það, gjörir um grundir að renna, geysi hart og fljótt, því fram ber furðu skjótt.
4. Þegar sólin sest í æginnog sína birtu ei ber, þá dregur á enda daginn, dýrið geyst ei fer. Förlast því að flestu, fætur ber það þrjá og þrammar þunglega þá. Andsvar hér upp á.
1. Glöggt vil eg andsvar greinagóðum vinum til. Mun þó mærðin seina misjafnt gjöra á skil. Þó munu leysa úr þessu þeim sem veitir létt og greiða gátuna rétt.
2. Brátt gjörir barn að kennabeint við dýrið eitt. Það vill víða renna, þá veitir því ekki greitt, hefur það fætur fjóra og ferðast hnjánum á, hjálpa og hendur þá.
3. Mannsins ævin miðja,hún merkir hádegisstað, þá giftan gjörir að styðja, greinir í kvæði það. Á fríðum fótum tveimur ferðast menn vítt um heim, sér afla auð og seim.
4. Inni eg auðar Baldri,þeim efndi viskuhjól, hnígur að efra aldri, þá í æginn gengur sól. Þá tekur hann staf svo stóran, svo styðst hinn gamli mann, þá fjölgar fótum hann.
5. Hér skal lykta og lendaLoðins horna vín, þá ævin manns er á enda, úti er mærðin mín. Nær ellin á vill stríða og æskan hverfur brátt, þá minnkar allan mátt. |
