SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Tuttugasta og fjórða sunnudag eftir trínitatisFyrsta ljóðlína:Þá Jesús var enn að ræða
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.78
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Tuttugasta og fjórða sunnudag eftir trínitatis
Evangelíum Matt. ix (18-26) Með lag: Drekkum af brunni náðar
1. Þá Jesús var enn að ræðaþað áður kenndi því fólkið vildi fæða sem fram að vendi. Jaírus hét höfðingi, á hné kraup fram í stað, svo af honum andsvar fengi, með auðmýkt herrann bað.
2. Mín dóttir er nýönduð,Jaírus innir, þú kom með heilla höndum að hjálpa henni; leggir þú hönd á hana, hún mun þá lifna við. Guð[s] son að góðum vana gekk með honum á leið.
3. Hans lærisveinar þá líkameð ljúfum gengu; fyr guðdóms gæsku slíka þeir glaðning fengu. Ein kona í kvenna meinum þá kemur á bak við hann; hér segir það glöggt með greinum hvað góð trú hennar vann.
4. Heil tólf ár á hennilá hörmung stríða að blóðlát ekki linnir með löngum kvíða. Svo frá eg sjálf hún ræði í sinni hugarins rót: Kynni eg að snerta klæði Kristí þá fengi eg bót.
5. Konan snart fald hans klæða,sig kennir grædda; Jesús réð þá ræða við raunamædda: Sértu mín dóttir sæla sannlega styrk í trú, hún gjörði þig nú heila, héðan í friði snú.
6. Sem herrann kom til húsahöfðingjans ríka og leit þá lúðra blása og buldra líka frelsarinn fyrst sem hæfir frá sér þeim víkja bauð, segir að stúlkan svæfi en sú væri ekki dauð.
7. Þeir hæða herrann þennaþó hljóti að rýma; hann tók í hendur hennar sem svaf þann tíma. Þá stúlku biður hann standa styrkva upp við það; svo verður eftir vanda; hún vaknar þegar í stað.
8. Út barst af honum ryktiá Júða landi þó þeir ekki þekkti, það var hans vandi sinn almátt í orðum að opinbera þeim og svo með guðdóms gjörðum glöggt um allan heim.
9. Undir alls kyns meinumvér aumir búum; af alhuga, Jesú, hreinum því að þér snúum. Tendra þú trúna rétta til þín hvörja stund svo leiðist lífið þetta en langi oss á þinn fund. Vísan
1. Við bæn Jaírus einaJesús verður til ferðar; á leið hans kom við klæði kvinna og blóðfall innir. Herrann fann fyr trú hennar frá sér renna kraft þenna; dóttir höfðingjans hitti, hægt af svefni brátt vakti.
2. Auk mér trú, Jesús, líkaað eg þinn kraft svo finni renna til mín í minni mæðu þá um þig ræði. Allra handa það hindrar, helga trú, frá mér snúir; sjáðu, minn svefn er dauði, seinna líf gleður mig einninn. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 78–79) |