SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 52Á vitjunardag MáríuFyrsta ljóðlína:Uppstóð Máría eftir það
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.57–58
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Evangelíum Lúk. j (39–56)
Með lag: Adams barn, synd þín svo var stór
1. Uppstóð Máría eftir þaðengillinn veik frá henni í stað; til fjallbyggða sér flýtti. Í borg Júða ferðaðist fús, fróm gekk í Sakaríi hús; kærlegri kveðju býtti ættkonu sinni Elísabet og svo skeði það barnið lét hrærast í hennar lífi. Elísabet upp hóf sín hljóð því heilags anda samvist góð efldi þau orð með prýði.
2. Elísabet svo sagði þá:Sæl og blessuð mey Máríá heims meðal heiðurs kvenna. Ávöxtur lífs þíns blóma ber, blessaður umfram alla er; hvar fékk eg heiður þenna að guðsgetaran gekk til mín, gladdist mitt barn við kveðju þín, dýrlega Drottins móðir. Öll munu fyllast orð og heit er þér herrann kunngjöra lét; sæl ertu sem þeim trúðir.
3. Og Máría þá sagði svá:Sála mín prísar mest sem má herra Guð hátt á jörðu. Einninn gleður sig andi minn af þeim krafti eg með mér finn sem heilsugjafarinn gjörði; mig auðvirðilega á leit hann, einn og sérhvör því hrósa kann heill minni heims með þjóðum; sannar dásemdir sýndi mér sá Guð, hvörs nafn að heilagt er, heiðrað af hjartagóðum.
4. Hans hjartagæska mun haldast viðhvörn eftir annan ættarlið, honum ef hlýðni veita. Með styrkvum arm við öflugan mátt ofstopamönnum dreifði þrátt, hugsuðu hefðar leita. Dramblátum steypti stóli af, í staðinn ljúfum uppreist gaf, minntist á miskunn sína, fyllandi allt það forðum hét feðrum vorum, þar Abrahams get, við ætt hans ei lét dvína
5. mannkostu þá sem Máríá,mjúklunduð, hafði stundað á virstu mér herra að veita; eins líka sem Elísabet Jesú, Guðs syni, fagnað lét, gef mér lausnarans leita, hrósa og fagna heillum þeim, hann var maður borinn í heim sinn lýð af syndum leysa; nær sem eg brýt þá njóti eg hans, náðugi Guð, míns hjálparmanns; virstu mig við að reisa. Vísan
1. Máría auðmjúk æruElísabet vill veitta, glöð af Gabríels kveðju, gengur fjallaveg lengra, finnur og heilsar henni, há stórmerki verkast: Fóstrið fagnar Kristi, fylldust báðar Guðs mildi.
2. Jesús enn auglýsiræðsta náð við þær báðar, frændkonur tvær ljúflyndar, lítillætis hann gætir. Gefi oss alla ævi, einn Guð fyrr og seinna, að vér hæst í heiðri höfum auðmýkt til dauða. |