SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 49Þriðja sunnudag eftir trínitatisFyrsta ljóðlína:Þann tíð allmargir aumir
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.53
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Þriðja sunnudag eftir trínitatis
Evangelíum Lúk. xv (1–10) Með lag: Einn herra eg best ætti
1. Þann tíð allmargir aumiræpandi glæpamenn, frá tollbúð og svo sumir sóttu að Kristi senn, hvað sérgæðingarnir sáu samt í þessum stað og honum á hálsi lágu harla mjög fyrir það.
2. Þeir sögðu að Jesús sætimeð syndugum þar við borð, fyr auðmjúkt lítillæti leið hann þá smánarorð; meintu hann mundi slíkur sem mötunautar hans en hann af því víkur á yfirbót syndugs manns.
3. Eftirlíking eina,Jesús þeim sagði þá: Hvör er sá, hann réð greina, sem hundruð sauða á, ef missir einn af öllum er það ei svo til sanns hann skilur við féð á fjöllum en fer og leitar hans?
4. Síðan ef sauð má finnaá sínum herðum ber heim til húsa sinna; hann kveður til með sér vini og góða granna, gleðjast þá einna best, við yfirbót aumra manna englar samfagna mest.
5. Eða það eitthvört kvendi,sem átti peninga sér tíu og einum týndi, tendrar ljós og svo sker: Hún sópar hús og hittir hann þá í samri stund svo af henni angri léttir og er með glaðri lund.
6. Vinkonur sér samfagnasíðan og granna bað; eins munu englar magna allir gleði við það einn gjörir iðran sanna sem áður í syndum lá heldur en við hundrað manna sem henni ei þurftu ná.
7. Jesú, vor hirðir hæðsti,hvað má nú bresta mig; sá fögnuður einn er æðsti, vér eigum nú sjálfan þig. Þína rödd lát mig þekkja og því haglendi ná hvar eigi mega úlfar blekkja eða mig skelfa frá. Vísan
1. Góður hirðir mun gleðjastef getur fundið sauð týndan; móðir mun hrör sig gleðja megi sinn pening finna; faðir þó fénu eyði fagnar sonarins gagni; englar Guðs fögnuð fanga ef fallinn til náðar kallast.
2. Gleðjum oss, Guð[s] son ræðir,um gagn vort englar fagni yfirbót ef vér grátum af innstri rót glæpi ljóta. Send mér iðranar anda alla stund svo að ei falli frá þér faðirinn kæri, fengi hjá þér líf engla. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 53–54) |