Trínitatis sunnudag | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 46

Trínitatis sunnudag

GUÐSPJALLASÁLMAR EINARS Í EYDÖLUM
Fyrsta ljóðlína:Með Faríseis var frómur mann
Bragarháttur:Níu línur (tvíliður) fer- og þríkvætt aBaBccddB
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar

Skýringar

Evangelíum Jóh. iij (1–15)
Með lag: Óvinnanleg borg er vor Guð
1.
Með Faríseis var frómur mann,
fýstist Guðsríkis leita,
Nikodemus að heitir hann,
höfðingi Júðasveita;
sá kom til Krists um nótt,
kynning Guðs fékk því sótt,
óttast þó Júða svá
að því vill forðast þá,
virðing Guðs syni að veita.
2.
Meistari, segir hann, veit eg víst
valinn ertu að kenna
af Guði sjálfum með góðri list
gefinn í skólann þennan
því engin manneskja má
mildiverk nein svo há
vinna um víðan heim
væri ei Guð með þeim;
hér vil eg hug til renna.
3.
Sannlega, sannlega sagði þá
sonur Guðs honum á móti:
Ef að Guðsríki einn vill sjá
hann endurfæðast hljóti.
Hinn spyr hvörninn þá
hlotnast ný fæðing má?
hvört menn í móðurkvið
mega slást aftur við
svo nýrrar fæðingar njóti.
4.
Sannlega, sannlega sagði þá
sonur Guðs enn að vanda:
Sú vegleg ný fæðing veitast má
fyr vatn og heilagan anda.
Hvör sem hana ei fær
himnavist aldrei nær,
hvað af holdi er fætt
hold er það, stendur hætt,
en andi fæðist af anda.
5.
Undrastu síst, hvað sagði eg þér,
svo skal mann endurfæðast,
vindurinn blæs hvar vill hann hér,
voða storm margir hræðast;
það skynjar þitt ei vit
þó þú heyrir hans þyt
hvaðan að helst hann er
eða hvört í burtu fer,
um andlegt líf eins má ræðast.
6.
Nikodemus hýr herrann spyr
hvörninn slíkt verða kynni.
Jesús svaraði enn sem fyrr:
Ertu meistari enn svinni
yfir lýð Ísrael
og það ei skynjar vel?
sannlega segi eg þér
satt hvað votta hér
sá og setti í minni.
7.
Vorn akti þér ei vitnisburð,
viljið ei heldur trúa,
þá segi eg af því sem sést á jörð
síst munduð hug til snúa
ef frá því hermi hér,
á himnum uppi er,
þangað upp enginn fer
utan sá þaðan veik sér,
mannsins son mun þar búa.
8.
Svo sem Móyses festi fyrr,
frægur, upp orminn bleika
á eyðimörkunni harla hýr
í hæstu limum eika,
svo er þess einninn von
uppfestist mannsins son;
trúi hann einhvör á
aldrei fortapast sá,
eilíft líf eignast líka.
9.
Endurfæðingar unnt er mér,
Jesús Guðs sonur hinn mildi,
von eilífs lífs eg á hjá þér,
af því svo gjarnan vildi
hafa minn hug og traust
hjá þér því efalaust
að öll forþénan þín
hún er og nú einninn mín;
hlíf mér með hjálparskildi.
Vísan
1.
Nam ei Nikodemus
um nýja fæðing þó ræði
en Kristí kenning besta
kær vildi þó læra.
Jesús undirvísar
að enginn til lífs inn gengi
nema endurfæðist af anda
í einu og vatni hreinu.
2.
Orð þitt, Jesús, gjörði
og andi Guðs þér til handa
börn fyrir blessan skírnar
svo bæði á ný fæðast,
annars ei má finna
endurfæðing með hendi
heldur en vind heilagur andi
hugar sterka trú verki.


Athugagreinar

(Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 50–51)