Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 36

Fyrsta sunnudag eftir páska
Evangelíum Jóh. xx (19–31)
Með lag: Nú bið eg Guð þú náðir mig
Að kvöldi þess sama þvottdags enn
þar lærisveinarnir, góðu menn,
innilæstir þá luktu sig,
lintrúaðir, með hræðslu svig.
Að byrgðum dyrum kom Jesús inn,
almátt svo ljóst að vottar sinn,
stóð í miðið og sagði svá:
Sé Guðs friður yður nú hjá.

Hendur og síðu sýndi með;
svo sem hann hafði nú þetta téð,
glöddust þeir við það, góðu menn,
gátu að líta herra sinn,
en aftur samt hann sagði þá:
Sé Guðs friður yður hjá;
líka sem faðirinn sendi mig
svo sendi eg yður nú hvörn um sig.

Í því blés hann á bræður þá,
blessaður Jesús sagði svá:
Meðtakið anda helgan hér,
hvörjum sem að forláti þér
syndir og brot þeim sé þau kvitt
svo og hvörjum þér bannið rétt
syndir að drýgja, þeim skal þá
þetta bann hrífa himnum á.

Tómas, hvör einn hinn tólfti þá,
tortryggur, var ekki hjá
nær þeim sem herrann hafði téð;
honum sögðu þá það var skeð.
Ansar Tómas í annan stað
aldrei gæti hann trúað það
að upprisinn Jesús sé til sanns
nema sjálfur þreifi á benjum hans.

Eftir dagana átta þá
enn vóru þeir og Tómas hjá;
að lyktum dyrum kom Jesús inn
og með friðinn þá kvaddi sinn,
síðan, Tómas, téði hann,
tak þú nú á, hinn veiki mann,
síðu minni og höndum hér
og haf ei efa neinn með þér.

Ansar Tómas í annað sinn:
Ó, þú Guð Drottinn, herra minn.
Jesús talar við Tómam þá:
Þú trúðir því að þú fékkst mig sjá
en sælir eru þeir ekki sjá
en mig trúa þó jafnvel á.
Mörg tákn gjörði hans milda náð
meiri og fleiri en hér sé tjáð.

Þessi skrift er því skráð og sett
að skuli þér trúa það raunar rétt
að Jesús er vor einka von,
eilífa Guðs kærasti son,
og hvör það trúir nú svo til sanns,
sá hefur líf í nafni hans.
Lof sé, heilaga þrenning, þér
að þetta vildir þú birta mér.

Komdu til mín nú, Jesús, inn,
almáttugur, með friðinn þinn.
Umboðsmenn þína jafnt sem þig
eg trúi rétt afleysa mig.
Þú ert upprisinn því mun eg,
þinn limur, eins á sama veg,
fyrir Guðs kraft og eilíft orð,
með englum komast í þína ferð.
Vísan

Hurðu húsið byrgðu
hreinir lærisveinar
af ótta en Jesús Drottinn
inn kom þetta sinni;
með áblæstri besta
bindur þeim aflausn synda
á hönd og helgan anda
halda aftur með valdi.

Skoðum það gagn og gæði
sem græðarinn helst um ræðir
þá uppstaðinn er frá dauða,
anda sinn gefur að vanda
þénurum þar til sínum
þanninn syndir manna
í hans nafni svo hreinsa
og hann, sem trúir, úr banni.
(Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 41–42)