Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 23

Evangelíum Matt. iv (1–11)
Með lag: Jesú Kriste, þig kalla eg á
Eftir skírn sína Jesús var
af anda helgum þá leiddur
á eyðimörk svo yrði þar
í ástríðu mjög neyddur
og freistaðist af fjandans slægð;
fyrir oss stríð það háði
af réttu ráði;
svo að hann kynni að sýna vægð
nær Satan oss of mjög þjáði.

Þá Jesús hafði nú fastað fyrst
í fjörutíu daga og nætur
hann var mæddur og hafði lyst
á hungri því vinna bætur.
Fjandinn slægur þá fór til hans,
freista svo herrans þorði,
með einu orði:
Ef hæsta Guðs son þú ert til sanns
segðu steinar brauð verði.

Ansar Jesús með allan sann
að það letrað svo stæði,
einsamalt brauðið öngvan mann
aldeilis hér vel fæðir
heldur sérhvört Guðs orðið eitt,
útgengið af hans munni,
þá lífga kunni,
fái þeim afl og eðli veitt
af þeim hinum besta brunni.

Satan færði þá síðan Krist
með sér í borg svo dýra;
á musterisbaust hann hóf sem hæst,
hér með frá eg svo skýra:
Sértu Guðs son frem þá frægð,
fleyg þér hér ofan að bragði,
því sálmaskáld sagði:
Englum bauð Guð með allri hægð
um þig hervirki beygði,

á höndum beri og haldi þér,
hann trúi eg enn svo greini,
má ei neitt verða að meini þér
svo meiðir þinn fót við steini.
Jesús svarar og svo var skráð:
Síst skaltu Drottins freista,
en tállaust treysta.
Hvör sem þetta aðhyllist ráð
hann mun fá lukku besta.

Flytur hann Krist á fjallið hæst,
fegurð veraldar sýndi,
ríki sem auð og gullið glæst,
gjörvallt þetta fram tíndi.
Satan kvað allt það sér í té
svo hann það eignast skyldi,
í góðu gildi,
ef að fram félli og satt það sé
að sig tilbiðja vildi.

Satan farðu burt frá mér nú,
frelsarinn segir hinn mildi,
einum Guði ber æra sú
að hann tilbiðja skyldi.
Svo er það rétt í skriftum skráð,
vér skulum hans dýrðar leita
en ekki reita,
andskotinn flýr með öll sín ráð,
englar Kristó lið veita.

Jesús, þú reyndir þrautar stríð,
þjáning og freistni gilda,
fyrir oss barðist fjandann við,
þín föðurleg gæskan milda,
kennir þess betur í brjósti um mig,
því bið eg þú lið mér veitir,
og englasveitir,
nær hann í ákefð sækir sig
svo að mig auman reitir.
Vísan
Kristur af fjanda freistast,
fer með Guðs orð sig verja,
þrisvar sem oss ávísa
allar skriftir guðspjalla,
efasemd úr fram hófi,
afartraust vill hann hafi,
hér að auk heimsins ríki
en hafni trú, girnist jafnan.

Hann fær oft á unnið
við alla menn það má kalla,
Satan svikull, áleitinn.
Sjáðu, það er til ráða,
með orði Guðs að bæn gjörðri
og einneginn trú svo hreinnri,
vaka og verjast líka,
þrívann herrann stríð þanninn.