SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 11Sunnudaginn í milli jóladags og átta[dags]Fyrsta ljóðlína:Foreldrar Jesú full af ást
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.15
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Sunnudaginn í milli jóladags og átta
Evangelíum Lúk. ij (33-40) Með lag: Heimili vort og húsin með
1. Foreldrar Jesú full af ástfregn heyrandi þessa af honum sagða, að því dást og þau Símeon blessar, segir til Máríu móðir hans: Mörgum til falls er sá til sanns en aðra upp mun hressa.
2. Hann er það teikn og hæfið eitthvörjum þeir tala á móti og harmasverðið hjartað þitt hart trú eg særa hljóti svo margra hugskot og hjartans þel hygg eg þá verði augljóst vel þó annað yfir að fljóti.
3. Fanúels dóttir, ekkja ein,Anna sú spádómsinna, af Assers kyni, hjarta hrein, hafði sú fróma kvinna með eignarmanni um árin sjö frá jómfrúrdómi svo ráðið fé, saurgan ei viljað sinna.
4. Fjóra um áttrætt hafði hún,himna Guðs prísar mildi, daga og nætur þess minnast mun, musterið rækja vildi með bindindi og bænahald bífalar þau á Drottins vald sem ekkjur vel akta skyldi.
5. Sú kom þar fram í sömu tíð,segir með skýru máli, lýðnum þeim sem að lausnar beið lengi til Jerúsalem, lofar það barn sem ljóst hún kann, lýsir að hann sé Guð og mann eyðandi illsku táli.
6. Þá gjört var allt sem boðorð bauðbæði hjón aftur snúa, í Galíleam þó nálgist nauð, í Nasaret að búa. Sveinninn Jesús með aldri jók allan vísdóm og þroska tók með Guðs náð, því glöggt má trúa.
7. Láttu mig, Drottinn, dást að þeimdýrmæta vitnisburði. Þú varst borinn í þenna heim svo þræll, eg, frelstur yrði. Til uppreistar en ei til falls ertu mér og góða alls fæddur svo huggan heyrði. Vísan
1. Siðugur Símon spáðisettan Krist með réttu til hrösunar þeim og hneisu er honum brjótast í móti en Ísraelismanna uppreist, þeirra er treysta, svo birtist það býr í hjarta ef bundið er tál niðrundir.
2. Dást eg að miskunn mestri,mann og Guð fæddan þanninn rétt hvörn valdir vottar vera Krist allir bera. Jesús, eg vil kjósa að þú slétt mig við réttir, villu og vondu falli verjir oss, kæri herra. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 15) |