SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 10Á barnadaginn sem er fjórði dagur jólaFyrsta ljóðlína:Þá Heródes það heyra vann
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.14
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Sálmar
Evangelíum Matt. ij (16-23)
Með lag: Guðs son kallar komið
1. Þá Heródes það heyra vannað höfðu vitringar gabbað hann, fullur með fors og bræði, sendi hann út með sverð í stað sveinbörnum veita heljarbað, geystur af grimmdaræði.
2. Í Betlehem, þar barn var fætt,börnin hafa þeim dauða mætt tvævetur og öll hin yngri eftir þeim tíma á var sett, af vitringunum hafði rétt. Þessi var neyðin þyngri.
3. Svo fylltist það sem fyrr var spáðog forðum spámann hafði tjáð. Heyrast mun kall á hæðum, regingrátur og raddarhljóð, Rakel sín grætur börnin góð. Huggast ei harms af ræðum.
4. Eftir Heródis illan deyðengill Guðs kenndi Jósef leið út af Egyptalandi. Í draumi bað hann halda heim, í helju væri þeir sveini þeim vildi verða að grandi.
5. Jósef tók svein og Máríu meymeð sér á leið og tafði ei, fór heim til Júða jarðar. Arkelás, sá ríkjum réð, réttvís Jósef hans hræddist geð, reiði og hefndir harðar.
6. Vogar því ei að vitja heim;vitraði Guð í svefni þeim í Galílea að gista. Náði því byggð í Nasaret, náðugan svein þar fóstrast lét, svo var og sagt með fyrsta.
7. Af spámönnum er það tjáð,áður til forna svo var spáð, svo skuli sveinn sá heita, Nasarenus við nafnið bætt sem nóg er ljóst og harla sætt því lausn vill lýðum veita.
8. Í útlegð gafstu þinn einka son,eilífi guð, sem veslan þjón til föðurlands oss að færa. Óvina hræðslu frelsa oss frá, fyrir oss þá til heljar slá. Þér sé lof, eilíf æra. Vísan
1. Heródes sveinbörn særir,sár nauð, öll til dauða; jafnaldrar Jesú milda, undan komst hann af stundu í útlegð og svo flytjast aftur með guðdóms krafti sem spáð er að nafnbót næði í Nasaret þar eð að setjast.
2. Fyrirsjón Guðs lét færaforeldrum Krists uppheldi í útlegð af þeim vitru áður en viku af láði. Hér svo að hvör mann læri sá hefur Krist fær án efa bæði blessan góða og brauð í öllum nauðum. |