Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3139)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Reykjavíkurbragur (1850)

Fyrsta ljóðlína:Sem ég brag með lystugt lag,

Höfundur:Brynjólfur Oddsson

Heimild:Brynjólfur Oddsson: Ljóðmæli.

bls.87-93

Viðm.ártal:≈ 0

Tímasetning:1850

Sem ég brag með lystugt lag,
því ljóðin slík
réttvel haga Reykjavik,
ei er fagurt, dul á draga
dæmin gleðirík,
fá sem litum lík.

Meistarahöndum húsin vönduð,
haglega skreytt,
sjávarströnd fá sig um breitt,
sjót að löndum sigluönd,
er sinni lætur beitt,
fagra sjón fær veitt.

Að dómkirkjunni drengir kunna
að dást sem má,
snilldar vunnið verk þar sjá;
geislum sunnu eldur unnar
endurkastar frá
toppi turnsins á.

Öld þá hlýðir helgum tíðum,
hljómar þar
són með prýði sönglistar;
eigi síður eyrum lýða
organs pípurnar
skemmta skrautfbúnar.

Menntagyðjur óðs við iðju
una sér,
skóla styðja störfin hér;
eins prentsmiðjan Íslands niðjum,
ein, sem landið ber,
næsta nytsöm er.

Voru láði alþing áður
efldi dug,
sést hér háð við sævarbug;
dómara ráðin reynd að dáðum,
réttinum stoð öflug,
veita vörn og hug.

Lærðra hölda lærdómsfjöld,
er lýsir sér,
æðstu völd má inna hér;
menntuð öldin ósið göldum
ekkert hæli lér,
hrós og hylli ber.

Búning skreyta sinn hér sveitir
sjáum ríkt
(sumum veitir virðing slíkt);
í mörgu breyta, að megi heita
-- mun það varla ýkt --
sið útlendra líkt.

Vors um daga vel kann haga
vestan blær
braut um lagar brögnum kær,
gnoð þá draga björg án baga
brátt að landi fær,
sem úthlutar sær.

10.

Sílgræn túnin, svarðardúni
sveipuð þétt, blasa núna breið og slétt;
geislarún frá græðisbrún
þau gullstöfum fær sett
kvöld um kyrr og létt.

11.

Á sumum stöðum bjarkarblöðin
blika smá,
gullinn röðull geislum þá
skúra hröðu skini glöðu
skreytir til að sjá
húsaþökin há.

12.

Skemmtigöngur skemmta löngum
skötnum hér,
svo staðarins þröng á strætum er,
hljóma söngvar, sést á öngvum
sorg, því kæti lér
allt, sem augað sér.

13.

Brúðarskari bjartur þar
sinn bærir fót,
á hann starir sveinasjót,
Glasis bari fegri, farinn
fram á gatnamót
að vinna böli bót.

14.

Finnst þó gaman fúsast tamið
frítt með lag,
þegar saman sumardag
reið er framin, fátt þá amar
fljóða gleðibrag,
drengjum helst í hag.

15.

Finnst þó gaman fúsast tamið
frítt með lag,
þegar saman sumardag
reið er framin, fátt þá amar
fljóða gleðibrag,
drengjum helst í hag.

16.

Þaðan fleyin fögur eygjast
flæði á,
er möstrin teygja himinhá,
leiðir sveigja inn fyrir eyjar,
akker digur þá
að hafnargrunni gá.

17.

Ofan úr sveitum fáki feitum
flengja á
bændur teitir búum frá,
kaupmanns leita, honum heita,
höndla við, sem má,
góð ef kaup út kljá.

18.

Einkum gera um að vera
einna mest
(margur sér þá gildan gest)
skipin, hér á höfn sem bera
heimsins skrautið flest
og hermenn búna best.

19.

Á gildaskálann Gautar stála
gengið fá;
bjórs er skál á borði þá,
horna álinn hressir í máli
hring um margir slá,
er menn drekkast á.

20.

Sér ei leynir, létt þar einatt
leika dans
fljóð og sveinar saman í krans;
gangstig beinir hljóm með hreinum
hljóðfæranna ans
fagurt fótum manns.

21.

Gleðileiki, æfa eykur
undrun mest;
hjá þeim reykur reiknast flest;
þangað kreikar þjóð, ósmeykra
þá sú framin best
íþrótt sveina sést.

22.

Nótt er bjarnar breiðir hjarn
um bólma og lá
á ísi tjarnar ungir þá
leiksveinarnir gleðigjarnir
ganga til og frá
skjótir skautum á.

23.

Bógaþéttir blása spretti
blakka á,
húsa réttum röðum hjá,
töðumettir, lipurt léttir
láta fætur þá
um sléttar götur gá.

24.

Villuleiðar varnar neyð
um vetrarkvöld,
fyrir breiðir fætur öld
ljómann heiðan, gang sem greiðir,
gullin ljósafjöld
gegn um gluggatjöld.

25.

Snilld og prýði er helst til hlýðir
höfuðstað,
eigi síður en eitt sér hvað,
sem að lýðum sig fram býður
sælu lífsins að,
allt ei inn fæ það.

26.

Útlent snið, er ei á við
sem allra best,
ganga miður má hér flest;
fögrum siðum landsins lið
að leggja einna mest,
sannur heiður sést.