SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Bíleams rímur 2Bíleams rímur – önnur rímaBálkur:Bíleams rímur
Fyrsta ljóðlína:Annað sinn við orðaspil
Höfundur:Jón Magnússon í Laufási
bls.A6n (bls. 11–21)
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Annað sinn við orðaspilenn verð eg að hætta til, koma á nafni og kveða við tón, kappar hlýði á mærðarsón.
2. Ekki kveð eg til afhalds mér,óvandaður því bragurinn er, heldur að fræða fávitring með fróðrar sögu útlegging.
3. Hér má heyra hver sem villheiðinna manna samtök ill sem í villu hafa gengið geyst, góðum sig á móti reist.
4. Og þar sem tveir sig til samans*tóku í nafni falsarans, millum þeirra myrkra refur makráður þá setið hefur.
5. Aðill að tveggja illum ráðumer Andskotinn og stjórnar báðum. Einn þar kitlar annan til illt að gjöra hönum í vil.
6. Líkur sækir líkan heim,líkt var margt með báðum tveim sem heita máttu hálf-nafnar, hverigur mikið af öðrum bar. 7 Veraldar kænskan var þeim léð, vildu fara dult þó með. Fylkir þenkti að friða sitt land með Fítons krafti og hvössum brand.
8. Hinn var fróður í Fítons mennt,Fjandinn hafði honum lengi kennt. Í Svartaskóla sjálfur var, sat hann efstur lengi þar.
9. En lukkusnauð sú listin erað lesa og skrifa galdrakver, sálum voga sínum þar, Satans heita meistarar.
10. Gamla höggorms *geyglerígikkar þann sem leggst þar í fjölkynnginu að flíka hér og frægðar þar með leita sér.
11. Þó er allra þyngsta bannþegar það hendir kristinn mann Guðs stórmerkja að glata gaum og gefa Satan lausan taum.
12. Hrapaður er sá himnum afheljar myrkra ofan í kaf. Örvæna er á einkis manns útför góðri svo sem hans.
13. Afguðadýrkari er sá mannog allir þeir sem heita á hann, því galdrastyrkinn göfga meir, en Guð óbeðinn láta þeir.
14. Þó yfir að fljóta eigi það,í annarra þörf sé rúnablað, til heilsubótar, lukku og liðs *eða lýðir mega vera til friðs.
15. Í sömu meining setja þarsvarta leturs meistarar, saman við finna sagna-tál, sálmavers og heilagt mál.
16. En Bíleams er það bölvan líktog bannsett list að iðka slíkt. Villa er engin verri manns en vinskap girnast Andskotans.
17. Andskotinn vill engum gott,að þeim dregur hann mesta spott sem ætla upp á aðstoð hans, er það stærstur skaði hans.
18. Djöflinum engin dáð er hjá,dugir þá síst er liggur á, fullur upp með fals og lygð, fannst hjá honum aldrei tryggð.
19. Þó meinvætturinn magni seið,mönnum stofni fár og neyð, ekki kann það orka hót ef orðið Guðs þar stendur mót.
20. En seiðmaðurinn sjálfur erí sálarhættu þegar hann fer til fjölkynngis í fjanda soll, fá vill Satan verkatoll.
21. Galdramaðurinn gjörir sér anntað gefa Djöfli sál í pant þá hann ristir rúnirnar eða raunar yrkir særingar.
22. Og hvert sem töfrar framgang fáeða feil kann þeirra list að slá launin skammtar sjálfum sér, sálartöpun manns það er.
23. Ef maður manni bölva biðurbölvunar er sá rétti niður því hann girnist tveggja tjón, trylldur fordæmingar þjón.
24. Engu betri en Balach varsem bauð til fé og virðingar vitringnum að vinna mein, en vildi mörgum böl og kvein.
25. Þeir eð túlka töframennsem til kann dæmi finnast enn, að gjöra öðrum galdrasting og gefa þeim til þess foræring
26. Þeir munu bera Balachs frægðen blessunar finna enga nægð. Utan gjöri yfirbót, á þeim hrína laganna hót.
27. Heilla má við hjörtun frómað heyra og vita um kristindóm forneskjunnar framdar sé fyrrum sem í heiðninne.
28. Spottleg var sú spekingslister spáði um fyrirheitinn Krist en jafnframi til frétta fór fjölkunnugur í Baals kór.
29. Skammheit sömu hendir hann,sem heldur sig fyrir kristinn mann, Satan leggur lag þó við og lærir af hönum heiðinn sið.
30. Gárungar í grellsköpumgjöra sig oft að blót-börgum og bölva þeim sem blessaður er; bannsett villa sýnist mér.
31. Svoddan orða ófögnuðalvarlega hefur bannað Guð. Eiturlegar óbænir enginn skyldi temja sér.
32. Brúkar hver af bölvan valdurBíleams þann rétta galdur. Guði hlífð má þakka þá þó hann ekki hríni á.
33. En svo sem það ber til sannlega oftað sá er varpar steini í loft sjálfum hönum í höfuð hrýtur; hvör svo sinna óska nýtur.
34. Fyrir alla veraldar æru og féekki er það til vinnande vilja Guðs að brjóta á bág en bera sig gera mönnum þág.
35. Afstýri Guð þeim ósköpumsem alla leiðir af stórglæpum, svo menn varist samtöl ill en sjái við því sem púkinn vill.
36. Blessaður Guð sem bölvan hanstil blessanar sneri í náðan manns. Bölvan taki oss burtu frá en blessaninni láti ná. > – – –
37. Í fyrra brag var seinast sagtað sendimenn af Balachs makt í annað sinn með orðsending enn heimsóttu forvitring.
38. Þó hann svörin téði trauðtiggja mönnum gisting bauð. Í meining þeirri hann mundi kyr ef mælti Guð við sig sem fyr.
39. Og það skeði að inn kom hljóttenglagramur á þeirri nótt. Við Bíleam sagði: Bústu á stig ef Balachs sveinar kalla á þig.
40. En þó skaltu á annan vegekkert gjöra en tilsegi eg. Af Bíleam síðan blundur rann, í bítið reis og klæddist hann.
41. Sína ösnu söðla namsér til reiðar Bíleam og af stað með flýti og fum fylgdi Móabs höfðingjum.
42. En hans reisa á þann vegei var Guði þóknanleg. Ritning segir að reiði-stríð rynni á hann í þeirri tíð.
43. Til mótstöðu Guðs fram gekkgóður engill heiðnum rekk þar hann einn á ösnu reið, undirsátar fylgdu á leið.
44. Og það skeði að asnan sáengil Guðs þar leiðin lá, standandi með brugðinn brand, sem bardagamann, í sinni hand.
45. En asnan út af veginum veik,varð hún svo fyrir engli smeik, í afvik sig að akri dró allt þar til hana Bíleam sló.
46. Gekk þá engill Guðs í eittgarðshlið það sem ei var breitt. Hjá víngarði einum var sú slóð, veggja tveggja á millum stóð.
47. En sem asnan Engil sáupp að veggnum hún sér brá, þrengdist garði þá svo nær þar við kreistist Bíleams lær.
48. Bíleam þar braut var mjó,beisladýr enn aftur sló því honum þótti hún þverreið mjög, þar með líka áfram treg.
49. Engill Drottins ennþá gekkáfram lengra á veg fyrir rekk þar sem mjótt var einstig eitt svo afvik fannst þar ekki neitt.
50. Þegar nú asnan engil leiteinstigs þess á miðjum reit til jarðar niður féll þá fram, fælin undir Bíleam.
51. Reiði fylltist rekksins önd,reiddi upp staf [með] heiftar hönd. Með atvik grimm og einninn snögg ösnu sinni greiddi högg.
52. Sýndi Guð þá sérlegt spilsem síðar og áður ei bar til. Ösnu munni upp lauk hann svo asnan talaði þá við mann.
53. Hvað hef eg, sagði hún, þér gjörtað heiftugur þú svo við mig ert; grimmlega með þungan þjóst þrisvar sinnum til mín slóst.
54. Bíleam svarar: eg því sló þig,þú hefur illa hæddan mig, og væri nú hjör í hendi mér til heljar skyldi eg steypa þér.
55. Asnan spurði í annað sinn:Er eg ekki gripur þinn þeim þú hefur um þína tíð þrálega riðið fyrr og síð?
56. Hvenær hefi eg, hermdu mér,hopað þannig undan þér? Orðum dýrsins hann ansa réð: aldrei hefur það fyrri skeð.
57. Hinn almáttugi upplauk þáaugum þess er skyldi spá svo engil Guðs hann sannlega sá sínum vegi standa á.
58. Bíleam leit og beint til sannsbrugðið sverð í hendi hans. Felmtsfullur á frónið mitt fram laut þegar á andlit sitt.
59. Orti síðan orði á hannengill Guðs og herma vann: Því vildir þú þrisvar slá þína ösnu? en eg til sá.
60. Sjáðu að eg útsendur ersannlega að standa á móti þér því að reisa þessi þín þóknast ekki augum mín.
61. Þessi asna því var smeik,þrisvar sinnum frá mér veik, heimsk þó væri hneigði sig, hennar augu sáu mig.
62. Ef húnhefði ei opað sérút af götu, burt frá mér, þér hefða eg ekki látið líft en lífi þinnar ösnu hlíft.
63. Sýrlands klerkur sá þá kvaðvið sendiboða Guðs í stað: Aví! mín eru upptök blind. Alvarlega drýgða eg synd.
64. Ekkert vissa eg af þér,að þú stóðst á móti mér. Eg vil snúa aftur á veg ef mín reisa er gagnstæðleg.
65. Guðs engill gaf svoddan svar:með sendimönnum veg þinn far, en ei skal hrjóta orð af þér utan þau sem koma frá mér.
66. Eftir það hélt ferðum frammeð fylkirs mönnum Bíleam allt þar til fyrir utan grand inn var kominn í Móabsland.
67. Buðlung spyr til bragð-amanns,að Bíleam var í landeign hans innkominn fyrir óska-hót. Öðling stefndi honum á mót.
68. En hvað eð fleira í fréttum varþá fundi þeirra saman bar greint mun síðar glöggt til sanns. En gömlum verður orða-stans. |