SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Passíusálmar 41Það fjórða orð Kristí á krossinumBálkur:Passíusálmar
Fyrsta ljóðlína:Um landið gjörvalt varð yfrið myrkt
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.38v–39r
Viðm.ártal:≈ 1650
Tímasetning:1659
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Með lag: Af djúpri hryggð
1. Um land gjörvallt varð yfrið myrktallt nær frá sjöttu stundu, sólin því ljóma sinn fékk byrgt senn til hinnar níundu. Guð minn, Jesús so hrópar hátt, hvar fyrir gleymdir þú mér brátt? Soddan, mín sál, vel mundu.
2. Enginn skal hugsa að herrann þáhafi með efa og bræði hrópað þanninn né horfið frá heilagri þolinmæði. Syndanna kraft og kvalanna stærð kynnir hann oss, so verði hrærð hjörtun frá hrekkjaæði.
3. Sólin blygðast að skína skærþá skapara sinn sá líða. Hún hafði ei skuld, það vitum vær, þess voðameinsins stríða. Ó, hvað skyldi þá skammast sín skepnan sem drottni jók þá pín með hryggð og hjartans kvíða.
4. Aví, hvað má eg, aumur þræll,angraður niður drjúpa þá eg heyri, minn herra sæll, sú harma bylgjan djúpa gekk yfir þig þá galstu mín; gjarnan vil eg að fótum þín feginn fram flatur krjúpa.
5. Í ystu myrkrum um eilífð eróp og gnístran tannanna. Hefndarstraff það var maklegt mér fyrir margfjöldann glæpanna. Frá því, Jesú, þú frelstir mig; frekt gengu myrkrin yfir þig so skyldi eg þá kvöl ei kanna.
6. Í svörtu myrkri það sama sinnsorgarraust léstu hljóma þá hrópaðir þú mig, herra, inn í himneskan dýrðarljóma. Í því ljósi um eilíf ár úthrópa skal mín röddin klár lof þinna leyndardóma.
7. Synda, sorga og mótgangs meðmyrkrin so oft mig pína að glöggt fær ekki sálin séð sælugeislana þína. Jesú, réttlætissólin sæt, syrgjandi eg það fyrir þér græt. Harmaraust heyr þú mína.
8. Guð minn, segi eg gjarnan hérgeyst þó mig sorgin mæði, Jesú, eg læri nú það af þér; þau skulu mín úrræði. Gjörvöll þá heimsins gleðin dvín, Guð minn, eg hrópa vil til þín. Guð minn allt böl mitt græði.
9. Yfirgefinn kvað son Guðs sigþá særði hann kvölin megna. Yfirgefur því aldrei mig eilífur Guð hans vegna. Fyrir þá herrans hryggðarraust hæstur drottinn mun efalaust grátbeiðni minni gegna.
10. Þá sólarbirtunni eg sviptur ersjón og heyrn tekur að dvína, raust og málfæri minnkar mér, myrkur dauðans sig sýna, í minni þér, drottinn sæll, þá sé sonar þíns hróp á krossins tré. Leið sál til ljóssins mína. Athugagreinar
Amen
|