Yfir lög, yfir láð

Yfir lög, yfir láð,
yfir lögöldu gráð
fer ég hart eins og vindur um veg, yfir veg,
og með skrúða og skraut
er mín skínandi braut
öll af öndunum lögð og með ljóma hún leiftrar svo framfaraleg.

Ég er hjörtunum hjá,
og ég horfi þar þá
þegar harmanna hella sér tár yfir brár;
og við gleðinnar glaum
og við geisandi straum
sit ég glaður og hugsjúkur horfi á hverfandi aldir og ár.

Og við fossanna nið
og við fuglanna klið
sit ég glaður og gleð mig í mér og í þér,
því að það er sú ást
sem mér aldregi brást –
ég er kaldur og heitur í hjarta og getið nú hver ég er.