A 12 - Einn sálmur um framgang evangelii / Saluum me fac XII

Heyr þú, minn Guð, eg hrópa vil:
hjálpa svo þú oss líknir
því fáir helgir fást nú til,
fárliga erum vér sviknir
en orð þitt enginn akta vill
er því trúan komin í spill,
allir eru frá viknir.

Flestir læra þeir fals og svik
af fræði visku sinnar
en hjartað fær þó hvergi vik
hreinlig Guðs orð að finna;
einn vill þetta en annar það,
í allri flærð þeir fylgjast að
og hyggjast heilagt vinna.

Guð mun uppræta mestan þátt
ef manna funding kenna,
af forsi þeir svo hrópa hátt:
„Hver munu oss frá spenna
því röksemd vor með réttri makt
ríkt hefur alla undirlagt,
einir allt megum senna.“

Guð mælti þá: „Eg mun til sjá
því margir veslir eyðast,
með hryggð til mín þeir hrópa svo,
eg heyri hvers þeir beiðast.
Mitt klára orð skal kenna þeim
kröftugliga um allan heim,
aumum aldri skal leiðast.“

Sjö tíma í eldi silfrið reynt
svo má það klárast finna,
svo er og Guðs orð sigtað hreint,
sannleik allan mun vinna.
Með kross[i]num það bívarast best
og birtir sínar dyggðir mest,
það ljós kann aldri linna.

Guð vernda orð þín allan tíð
frá örgum lærdóm manna
og alla lát oss árla og síð
ætíð halda eð sanna.
Allt í kring oss er illgjarnt fólk
að oss gjörandi háð og skulk.
Það vill oss veginn banna.

Dýrð sé Guð föður, dýrð hans son
og dýrð sé helgum anda
sem frá upphafi finnst öll von
og framvegis mun standa.
Um allar aldir æ sé prís
einum Guði í þrenning vís,
amen að allir vanda.