A 05 - Einn sálmur að syngja eftir predikan. Deus miseratur LXVII | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

A 05 - Einn sálmur að syngja eftir predikan. Deus miseratur LXVII

Fyrsta ljóðlína:Heyr, mildur Guð, miskunna þú (þýðing)
Höfundur:Marteinn Lúther
bls.0
Bragarháttur:Níu línur (tvíliður+) fer- og þríkvætt aBaBcDcDD
Viðm.ártal:≈ 1550
Tímasetning:1555
Flokkur:Sálmar

Skýringar

Yfrskrif sálmsins, Deus miseratur, eru upphafsorð latnesku þýðingar 67.
Davíðssálms, Guð sé oss náðugur. Lúther orti sálminn Es wollt uns Gott genädig sein út af þessum Davíðssálmi. Hann er þrjú erindi hjá Lúther en í
dönsku þýðingunni frá 1528 er fórða erindinu bætt við og tekur Marteinn
það með. Fjórða erindi þeirrar þýðingar er tekið nær óbreytt í
Sálmabók 1589, (nr. 274), og Graduale 1594, Heiðrum Guð föður himnum
á, og var þannig síðan í öllum messusöngsbókum til loka 18. aldar.



Einn sálmur að syngja eftir predikan. Deus miseratur Lxvii


1.
Heyr, mildur Guð, miskunna þú
og miðla oss blessan þína;
þitt andlit upp á jörðu nú
yfir oss lát þú skína
svo vér kynnum hér vel forstá
hans verk og heilagan vilja.
Ó, Kristus Jesús kenn oss þá
kyn heiðið ekki dylja,
svo skýrt þeir mættu skilja.
2.
Vér lofum Guð og þökkum þér
þitt heiðna fólk yfir alla
því gjörvöll löndin gleðjast hér
sem Guðs nafn upp á kalla
að þú dæmir rétt þjóð og lönd
þitt fólk og í þann máta
vakti þín orð vort líf og önd,
vér af því gjörum oss káta
sem á slíkt sig forláta.
3.
Vér lofum Guð og þökkum þér
þitt fólk af öllum vilja
því að jörðin sinn ávöxt ber
orð þitt má enginn hylja.
Guð faðir oss blessi og Guðs son,
Guð blessi oss heilagur andi
því óttast skal þig allt mannkyn
á ysta heimsins landi.
Amen það alltíð standi.
4.
Heiðrum Guð föður himnum á
sem hvers kyns hefur að ráða
svo um hans son að segjast má,
sá hefur oss frelst af voða.
Heiðrum vér helgann anda með,
hann veitir oss gjafir sínar,
sú heiðran var fyrir heiminn skeð,
hún er og aldri dvínar.
Unn oss, Guð, náðir þínar.


Athugagreinar

1.5 forstá: skilja.