Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
KirkjuhvollFyrsta ljóðlína:Hún amma mín það sagði mér: Um sólarlagsbil
Höfundur:Guðmundur Guðmundsson skólaskáld
bls.123–126
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1900
Skýringar
Í Ljóðmælum 1900 er Kirkjuhvoll ritaður Kyrkjuhvoll.
Í yfirskrift stendur: Lag eftir séra Bjarna Þorsteinsson. 1. Hún amma mín það sagði mér: „Um sólarlagsbilá sunnudögum gakk þú ei Kirkjuhvols til! Þú mátt ei trufla aftansöng álfanna þar. – Þeir eiga kirkju í hvolnum, og barn er ég var, >í hvolnum kvað við samhljómur klukknanna á kvöldin.“
2. Hún trúði þessu, hún amma mín, – ég efaði ei það,að allt það væri rétt, er hún sagði um þann stað. Ég leit því jafnan hvolsins með lotningu til, – ég lék mér þar ei nærri um sólarlagsbil: >Ég þóttist heyra samhljóminn klukknanna á kvöldin.
3. En forvitnin með aldrinum þó óx svo mér hjáog einhver kynleg löngun og brennandi þrá. – Á sumarkvöldi björtu um sólarlagsbil á sunnudegi Kirkjuhvols ég reikaði til. >Í hvolnum glymur samhljómur klukknanna á kvöldin.
4. Og er ég þar hjá hvolnum stóð við hamranna göng,ég heyra þóttist kynlegan, ómfagran söng. Og yfir öllum hvolnum og hæðunum þar helgiblær og dularró svo undarleg var. >Í hvolnum glymur samhljómur klukknanna á kvöldin.
5. Ég stóð sem elding lostinn þar, ég starði hvolinn á,þar stóðu dyrnar opnar, í björgin ég sá, þar glöptu ljósin sjónir með geislanna blik, – ég guðshús sá þar opið, – það kom á mig hik: >Ég þóttist heyra samhljóminn klukknanna á kvöldin.
6. Og dýrleg var hún, kirkjan sú, – á sveimi ég sáþar svífa álfa ljósklædda um gólf til og frá, og öldung sá ég standa þar altari við, en allt í þoku ég sá það, – ég heyrði sífellt klið >af þung-glymjandi samhljómi klukknanna á kvöldin.
7. Og konu sá ég hvítklædda við kirkjunnar dyr,– þá kaldur greip mig hrollur, er þekkti ég ei fyrr. Hún varir aðeins bærði og benti mér frá með björtum gullinsprota, og ljómi skein af brá, >og alltaf kvað við samhljómur klukknanna á kvöldin.
8. En óttablandna lotning mér innra ég fann hjá,og eins og leiðslu fanginn gekk ég Kirkjuhvol frá. Mér fannst ég brotist hafa í helgidóm inn, – mér hvellur kvað í eyrum með töfrahljóm sinn >hinn undarlegi samhljómur klukknanna á kvöldin
9. Er aftanblikið sveipar fjöll um sólarlagsbilá sunnudögum gakk þú ei Kirkjuhvols til: Þú verður aldrei samur og áður, alla stund í eyrum þér mun gjalla fram að síðasta blund >hinn undarlegi samhljómur klukknanna á kvöldin. |