Guð launi ykkur góðu hjón

Guðbrandur Jónsson telur í þætti af Jóni Þorlákssyni að áberandi sé á vísum Jóns „hinn einkennilega kaldranalegi blær . . . Það er eins og öll viðkvæmni hafi frosið í höndum skáldsins, er hann orti sjálfur, og orðið að fyrirlitningarglotti. Ég undantek hér eftirmæli.“ Seinna segir greinarhöfundur: „að skáldið geri á ytra borðinu gys að sjálfum sér, en það bregst samt ekki, að maður heyrir, þegar skeytið þýtur fram hjá honum og nemur við hina. Þegar hann er að þakka Þorláki á Skriðu fyrir matvælasendingu, kveður hann:
Guð   MEIRA ↲

Guðbrandur Jónsson telur í þætti af Jóni Þorlákssyni að áberandi sé á vísum Jóns „hinn einkennilega kaldranalegi blær . . . Það er eins og öll viðkvæmni hafi frosið í höndum skáldsins, er hann orti sjálfur, og orðið að fyrirlitningarglotti. Ég undantek hér eftirmæli.“ Seinna segir greinarhöfundur: „að skáldið geri á ytra borðinu gys að sjálfum sér, en það bregst samt ekki, að maður heyrir, þegar skeytið þýtur fram hjá honum og nemur við hina. Þegar hann er að þakka Þorláki á Skriðu fyrir matvælasendingu, kveður hann:
Guð launi ykkur góðu hjón . . .
Þarna er keskni, en hún er vel falin. Ekki er það þó síður, þegar hann er að þakka Guðlaugu Magnúsdóttur fyrir skammrifin:
Skyldi ei þakka skammrifin . . .
og sýnist þó í fljótu bragði harla græskulaust. Þessi tilhneiging skáldsins er svo römm, að geti hann ekki beint kulda sínum og fyrirlitningu að öðrum, beinir hann henni óskoraðri að sjálfum sér.“ Heimild: Gyðingurinn gangandi og önnur útvarpserindi   ↑ MINNA