SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (113)
Páls drápa TangakóngsFyrsta ljóðlína:Ennþá er ósvikinn kraftur
Höfundur:Sigurður Guðmundsson Súluholti
Heimild:Handrit höfundar.. Viðm.ártal:≈ 1950
Ennþá er ósvikinn kraftur
í íslensku máli, hrökkva hurðir af hjörum er heyrist í Páli. Honum er úti á hlaði heilsað af frúnum í Hreppnum, en hestar látnir á haga í túnum. Þær bjóða í bestu stofu og beina þar veita því gangnamaður er góður gestur til sveita. Eftir ágætar kveðjur til öræfa vendir tekur stefnu á Tangann - sem toppurinn bendir. Hefur ’ann marga hildi háð þar í giljum, þeyst um þverbrattar hlíðar í þoku og byljum. Galvaskar fjallafálur fælir úr klungri þær skulu ei fá að farast á fjalli úr hungri. Við hugleysi ekki hættir né hiki í ráðum, - efalaust ríður hann yfir Illaver bráðum. Löngum er Páll hjá lýði lífið og sálin eigi menn orðastað saman um afréttarmálin. Í Grímsstöðum oft er gaman á gangnadagskvöldum heyrist þá löngum í húmi hlegið í tjöldum. Fegrast á slíkum fundum fjallmannakjörin. Páll á þar hæstan hlátur og hugstæðust svörin. Lærist margt læknisráðið í lífsreynsluskóla. Því oft er úrsvöl að morgni öræfagjóla. Kogara út í kaffið kýs hann þá morgnar, eyðir ’ann kveisu og kvefi og karlinum ornar. Þó hefði ’ann sálarhaminn úr hertasta stáli, rennur ævin á enda einnig hjá Páli. Þá dauði að endingu eyðir af andanum böndin, reikar hann aftur ungur um afréttarlöndin. Þeir sem þá Grímsstaði gista um göngur í tjöldum, hugsa til Páls í hljóði á haustmyrkum kvöldum. Athugagreinar
Páll Árnason (1890-1975) f. á Hurðarbaki í Flóa, bóndi á Litlu-Reykjum. Hann var bróðir Magnúsar í Flögu og báðir fóru ungir til fjalls á Flóamannaafrétti og héldu því til elli. Fóru þeir mörg haust í fjallsafn, eftirsafn og eftirleitir og voru þá fjallkóngar.
Lengst var Páll Tangakóngur í fjallsafni. Tanginn afmarkast í norðri og vestri af Stóru-Laxá en Skillandsá að framan. Á þessum vef er drápan „Fjalla hyllum foringjann“ eftir Ágúst Þorvaldsson sem er ort til Magnúsar, bróður Páls. |