SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (113)
RéttaferðinFyrsta ljóðlína:Ég brá mér í Reykjaréttir
Höfundur:Sigurður Guðmundsson Súluholti
Heimild:Handrit höfundar.. Viðm.ártal:≈ 1975
Ég brá mér í Reykjaréttir
ríðandi góðum hesti, viðbúinn hverslags vosi, með vasana troðna af nesti. Væri mér brennivín boðið, bragði ég neitaði eigi. Fór ég því fullur úr réttum fyrst, þegar hallaði degi. Vígreifur svipunni sveifla. Svífur minn fluglétti hestur hátt yfir hverri sprænu. - Ég hallast og gjörðin brestur. Leirugur ligg ég í keldu, léttstígur fákur í brautu, runninn til rauðskjóttra mera, - reyrgresið bítur í lautu. Napurt er náttmálakulið nístir mig inn að hjarta. Nú væri betra að bergja betur á dauðanum svarta, þeim sem var ofdrukkinn áður og útheimti slys og vanda. Slaga ég móður í mýri, - myrkur til beggja handa. Sinan flækist um fætur. Fátt er um kennileiti. Eintómar andskotans þúfur og áfram ég göngu þreyti. Helvíti er harðsvírað lífið höktandi út í móa. - En skríða til bæja á Skeiðum er skömm -góðum bónda úr Flóa. |