Tröllkonuvísur

Tröllamóðir til mín kom um tíðir jóla,
flutti vinarkveðju kæra.
Af konu þeirri mætti læra.

Þó sé hún hvorki sæt né fín, hún sýnist eiga
móðurást í heitu hjarta,
hennar barn þarf ei að kvarta.

Leynist stundum ljúfust dyggð hjá ljótu flagði.
Haminn ytra hart að dæma
held ég fáum muni sæma.

Betra fátt en tröllatryggð er til í heimi.
Líkust er hún ljósi björtu,
lýsir best í myrkri svörtu.