SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (113)
Viðm.ártal:
1.
Drottins anda náðin ný nú og jafnan sé þér hjá, vertu af öllu fári frí foldu meðan lifir á. 2. Bréf þitt skyldugt minnist mér mjög þó verði borgun rýr og þjónustuna þakka þér þrátt auðsýnda nú sem fyr. 3. Bréfs ávarp er stutt og stirt stórt ei ber til frétta margt en ef nokkuð yrði birt allt þér moskinn[1] tjáir snart. 4. Feginn vildi fínan ég þinn fá að heyra lukkuhag hvar þú lands eða vatns um veg vandrar bæði nótt og dag. 5. Eins og vant er optast nær er ég nokkuð heilsusljór. Verkur mitt hið vinstra lær veikir núna, þeygi rór. 6. Kemst eg varla kirkju til kreppa hlýt því heima stól finn mig því ei færan skil?[2] að fara út i nokkurt él. 7. Jarpa klarinn missti minn, mjög svo létt það kalla menn, vinstra fót i vetur sinn; við munum báðir kveðja senn. 8. Veður hafa verið hér voða hörð með hríðarnar frostin nóg og fjúkbyljir færðu skafla hér og hvar. 9. Peningurinn mjög var mjór magur sem í hornum deyr, ég held það verði ei hópur stór hér á bæ sem eftir þreyr. 10. Hestar, sauðir, kaplar, kýr kallast næsta dauð úr hor hey og matur harla rýr hér finnst i vor $$ 11. Optast ég með leti ligg. Litla sýni á mér rögg. Í bólinu mér bylti um hrygg bæði í vindi, fjúki og dögg. 12. Skuli ég hafa í fjúkinu fró fyrr kulda, sest ég þá innarlega elds við stó, annars varla lifa má. 13. Bjargar hér því bresta föng bilar flesta svengdin þung ei mun þar til ævin löng að enginn $ aldur hefur áttung. l4. Inni þrátt ég sit med sorg síst þolandi vetrar arg kúra hlýt í baulu borg byggði saman móðs í farg. 15. Borðhald þar ég brúka stutt í bolla korni fæða létt. mörk er mér af flautum flutt fæ ég henni í mig skvett. 16. Allt má kalla svip hjá sjón sést nú varIa í augu mín mig þú $ 17. Þunnu skinni þöndu um tréð þekkist líkt hér kvenfólkið bogið veggjum bröltir með úr bólinu þá $ 18. Máttu sjá hér mitt ástand $ lítil þar á hind munt ef kemur Iífs á land líta marga beinagrind 19. Kindur þínar sumar senn sinn fá ekki opnað munn nítján þeirra meina menn muni orðin nokkuð þunn. 20. Ég verð að fara í Eyjar út ekki hérna lifað get. $ af sjófanginu flest ég ét. 21. Ber þú kveðju í Kastalann, karlinn gamla bið ég menn að ljá mér vildi loftið hann ljúfan fyrir viljann sinn. 22. Eins sem héðan etur lús er þér héðan sending mér eða gollur smæsti (minnsti?) úr mús má ég hafa þar af smér. 23. Leiðist mér nú leirburð þann lengra $ í þetta sinn verður þú að virða hann til vegar hægri, bróðir minn. 24. Leiði þig um lög og láð lífs frá háska sjálfur guð veiti ætíð varnað og ráð voldug þrenning hábeisluð 25. Kvendin hér þig kveðja öll með kostabréfi varast vill ?? ljúfur guð þig lífs í höll leiði þegar hann sjálfur vill. 26. Hálft átjánda hundrað ár frá $ (herrans?)burð og tólf og fimm Febrúari fundinn klár fimmtánda dag, skrifað var 27. Frá Úlfsstöðum veistu að von valla snjalla ljóðagrein Magnús sendi Magnússon mun þér varIa að skemmtan nein. [1] Undirstrikað í handriti og spurningarmerki á spássíu. [2] Undirstrikað í handriti og spurningarmerki á spássíu. |