Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Andrúmsloftið í helvíti – vegirnir að handanFyrsta ljóðlína:Um óttubil / legg ég leið mína í þokuna
Höfundur:Iskra Peneva
Þýðandi:Kristian Guttesen
Heimild:Són, tímarit um óðfræði. bls.8. árg. bls. 170–171
Viðm.ártal:≈ 2000
Tímasetning:2010
Skýringar
Lítilsháttar munur á texta ljóðsins hér og í hinni prentuðu útgáfu Sónar stafar af breytingum sem þýðandi óskaði að gera á ljóðinu hér á Braga. Er það þá í samræmi við bók Kristians, Í Höndum morðingjans (2016). Það er háttur góðra skálda að endurbæta verk sín og þýðingar eins oft og þeim þykir þurfa, hvað sem öllum útgáfum líður.
I
Um óttubil legg ég leið mína í þokuna veginn heim ég kem að gamla kastalanum fer hægt í horninu – könguló hann heilsar mér við tökumst í hendur kyssumst af ástríðu II Ormar í munninum þeir eru vinir mínir ef einhver mælir orð af vörum breytast þeir í myglu hún bragðast ekki eins og gómsætt epli III Ég er eldur ævarandi varmi ef einhver nálgast sortnar andlit hans IV Í augunum skríða snákar inn í djúpið gljáandi slímugir eitraðir hvæsa kalla lævísri tungu gnísta tönnum ef einhver svarar þeim fullum hálsi á þeirra eigin ógeðfelldri tungu munu glóandi örvar skjótast frá þeim V Við tókum öll höndum saman sortnaðar beinagrindur brennandi vegfarendur rotnandi lík grotnandi förum í annan djöfullegan leik í leikjum má fyrirgefa hinum forvitna saklausa mikilvæga og ávallt ofmettaða og við erum ávallt á byrjunarreit af því að nýir skrokkar eru ekki betri en þeir gömlu |
