SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Laxá í AðaldalFyrsta ljóðlína:Kastast úr klettagljúfrum
Höfundur:Kristbjörg Freydís Steingrímsdóttir
Heimild:Són, tímarit um óðfræði. bls.9. árg. bls. 63–66
Viðm.ártal:≈ 2000
Tímasetning:2011
1. Kastast úr klettagljúfrumkomin um afdal þröngan liðast svo lygn um engjar Laxá, hin fagurbláa. Fellur á flúðum víða faldar hvítu á bárum vefur um víðihólma votum faðmi og mjúkum, yst á eyjanna bökkum úðar hvannanna skrúða, réttir bakkanna blómum bikar af lífdrykk tærum.
2. Eyjar og hólmar alliranga af lífi frjóu, vaxin hvönnum og viði vernda sundþolna gesti. Undir gulstör og grasi geymir skúföndin hreiður, hefur við klettinn hrjúfa húsöndin fundið skúta. Stendur við strangar flúðir straumöndin fagurlita, grávíðir humlagullinn gætir duggandareggja.
3. Seinna blágresisbreiðanbörnunum smáu leynir uns, sem örsmáir hnoðrar árinnar heim þau kanna. Daga ljósa og langa láta strauminn sér vagga, komin af bárum bláum byggja hólmann um nætur. Móðurdúnninn er mjúkur, mildur er kvöldsins andi, svefninn er vær und vængnum vögguljóð kveður blærinn.
4. Hreinan, óskertan unaðallt þitt lífríki vekur, öll sú fegurð og friður fangar hugann og seiðir. Vatn þitt víðisins greinar viðkvæmt laugar og strýkur er þær bognar við bakkann blöð í hyljunum skoða. Kyrrist vindur er kvöldar kemur værð yfir bárur meðan miðnætursólin merlar gulli á strauminn.
5. Straumur þinn leynir lífi,laxar um djúpin bláu sveima sóldaga bjarta seiddir um vegu langa. Komnir af köldum sævi konungar þinna hylja, glíma við sterkan strauminn stinnir og silfurgljáir. Stökkva freyðandi fossa falla í iðu hvíta, stökkva aftur og aftur uns þeir straumþungann sigra.
6. Veiðimenn löngum laðarlífið sem djúp þín geyma, þeim sem við bakkann bíða birtast heillandi myndir. Bleikjan syndir um bládjúp blakar uggum í strauminn, stekkur stórlax á hylnum, stakur urriði vakir. Vaknar veiðimanns hugur von um stórfiska lifnar. – Rándýrseðlið er ennþá okkar dyggasta fylgja.
7. Lífæð og drottning dalsins,dreymandi fram þú streymir. Strjúki þig sterkir vindar strengirnir syngja lengi. Áður en tæknin alla alþýðuspeki deyddi, fossarnir okkar feðrum forðum spáðu til veðra. Syngju í suðri fossar sunnanvindar og hlýja! Niðaði í norðri strengur, nú myndi von á hörðu.
8. Nöfn sem hugina heillahefur tíminn þér gefið, fundin af fyrri mönnum, fléttuð í þeirra sögu. Grástraumur, Vitaðsgjafi gleðja veiðimannshjarta, Álfthylur, Eyjakvíslar, yndi draumlyndum vekja. Þvottastrengurinn þylur þrálátt um störf og annir, Presthylur segir sífellt sögur um hverfulleikann. 9, Þegar vetrarins veldi við af sumrinu tekur, frostið herðir sitt faðmlag fjötur yfir þig leggur, helsi ekki þú unir undan klakanum brýstu, æðir hamslaus um engjar inn í hraunganga smýgur. Finnur farveg þinn aftur frostsins hrammur er sleppir, streymir óbuguð áfram eins og frjálsbornum sæmir.
10. Þú verður enn um aldirallra fallvatna drottning, vekur unað og yndi allt með lífsmagni nærir. Seiðmagn þitt ber í sálu sérhver, er eitt sinn hefur setið á sumarkvöldi sólhlýju, á bakka þínum. Hlustað hrifinn á niðinn, horft á síkvika blikið, heyrt í hljómfalli straumsins hjartslátt þinn öran, sterkan. |