SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ElskendurnirFyrsta ljóðlína:Sjá þessar trönur sem í sveigum fljúga
Höfundur:Bertold Brecht
Þýðandi:Kristján Árnason
Heimild:Són, tímarit um óðfræði. bls.10. árg. bls. 188
Viðm.ártal:≈ 2000
Tímasetning:2012
Sjá þessar trönur sem í sveigum fljúga
og skýjaflóka fast við hlið á þeim! Þau fylgjast að og hvort með öðru snúa á brott úr þessum inn í annan heim. Þau fljúga saman yfir láði og legi og líða hlið við hlið um víðan geim, svo trana og ský þar jafna hlutdeild eigi í sal þess himins sem þau leggja að baki og hvorugt framar hinu fljúga megi og hvorugt þeirra eftir öðru taki en vaggi vindsins sem þau um sig finna og halda gegn með hljóðu vængjablaki. Og þótt hann reyni þau af braut að ginna, þá láta þau á engan veg sig veikja né mun þá nokkur mein né grand þeim vinna: Því mega vindar til og frá þeim feykja um frera norðurs eða suðrið heitt, er tungl og sól til skiptis skin sitt kveikja, þau fljúga saman tvö en þó sem eitt. Þið farið? – Héðan. – Hvert þá? – Ekki neitt. Þið spyrjið hvort þau hafi notist lengi? Stutt. – Og skilja bráðum? – Býst ég við. Því elskendum er ástin stundargrið. |