Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Viðm.ártal:≈ 975
Flokkur:Konungalof og fyrirmenna
1. Emk hraðkvæðrhilmi at mæra, en glapmáll of gløggvinga, opinspjallr of jöfurs dáðum, en þagmælskr of þjóðlygi,
2. skaupi gnœgðrskrökberöndum, emk vilkvæðr of vini mína; sótt hefk mörg mildinga sjöt með grunlaust grepps of œði.
3. Hafðak endrYnglings burar, ríks konungs, reiði fengna; drók djarfhött of dökkva skör, létk hersi heim of sóttan,
4. þars allvaldrund ýgs hjalmi, ljóðfrömuðr, at landi sat; stýrði konungr við stirðan hug í Jórvík úrgum ströndum.
5. Vasa þat tunglskintryggt at líta né ógnlaust Eiríks bráa, þás ormfránn ennimáni skein allvalds œgigeislum.
6. Þó bólstrverðof bera þorðak maka hœings markar dróttni, svát Yggs full ýranda kom at hvers manns hlusta munnum.
7. Né hamfagrthölðum þótti skaldfé mitt at skata húsum, þás ulfgrátt við Yggjar miði hattar staup at hilmi þák.
8. Við því tók,en tvau fylgðu sökk sámleit síðra brúna ok sá muðr, es mína bar höfuðlausn fyr hilmis kné.
9. Þar tannfjölðmeð tungu þák ok hlertjöld hlustum göfguð, en sú gjöf golli betri hróðugs konungs of heitin vas.
10. Þar stóð mérmörgum betri hoddfíöndum á hlið aðra tryggr vinr minn, sás trúa knáttak, heiðþróaðr, hverju ráði.
11. Arinbjörn,es oss einn of hóf, knía fremstr, frá konungs fjónum, vinr þjóðans, es vættki ló í herskás hilmis garði.
12. Ok - - - -- - stuðli lét margfrömuðr minna dáða, sem en - - að - - - - - Halfdanar at í væri ættar skaði.
13. Munk vinþjófrverða heitinn ok váljúgr at Viðurs fulli, hróðrs ørverðr ok heitrofi, nema þess gagns gjöld of vinnak.
14. Nú-s þat sét,hvars setja skal bratt stiginn bragar fótum fyr mannfjölð, margra sjónir, hróðr máttigs hersa kundar.
15. Erum auðskœfómunlokri magar Þóris mærðar efni, vinar míns, þvít valið liggja tvenn ok þrenn á tungu mér.
16. Þat telk fyrst,es flestr of veit ok alþjóð eyru sœkir, hvé mildgeðr mönnum þótti bjóða björn birkis ótta.
17. Þat allsheriat undri gefsk, hvé hann urþjóð auði gnœgir, en grjót-björn of gœddan hefr Freyr ok Njörðr at féar afli.
18. En Hróaldsat höfuðbaðmi auðs iðgnótt at ölnum sifjar, sér vinreið af vegum öllum á vindkers víðum botni.
19. Hann drógseilof eiga gat sem hildingr heyrnar spanna, goðum ávarðr með gumna fjölð, vinr Véþorms, veklinga tös.
20. Þat hann viðr,es þrjóta mun flesta menn, þótt fé eigi, kveðka skammt meðal skata húsa né auðskept almanna spjör.
21. Gekk maðr engiat Arinbjarnar ór legvers löngum knerri háði leiddr né heiptkviðum með atgeirs auðar toptir.
22. Hinn-s fégrimmr,es í Fjörðum býr, sá-s of dolgr Draupnis niðja, en sökunautr Sónar hvinna, hringum hættr, hoddvegandi.
23. Hann aldrteigof eiga gat fjölsáinn með friðar spjöllum - - - - - - * * *
24. Þat-s órétt,ef orpit hefr á máskeið mörgu gagni, ramriðin Rökkva stóði, vellvönuðr, þvís veitti mér.
25. Vask árvakr,bark orð saman með málþjóns morginverkum, hlóðk lofköst þann-s lengi stendr óbrotgjarn í bragar túni. (Egils saga Skalla-Grímssonar, bls. 258–267) |
