Helltu út úr einum kút

„Einhvern tíma voru tveir kunningjar, annar ungur en hinn aldurhniginn; er svo sagt hann væri ölkær og hafði hinn yngri lofað að bjóða honum í veislu sína. En áður hún yrði haldin dó hinn gamli maður. Var hann grafinn á hinum sama kirkjustað og hinn kvæntist, og var veislan haldin á kirkjustaðnum. Um nóttina dreymdi brúðgumann að vinur sinn kæmi til sín. Hann kvað“ þá þessa vísu: . . . 
   „Hann fór á fætur og hellti úr fjögra potta kút yfir leiði vinar síns of dreymdi hann ekki framar.“