Einn að drykkju

Einn að drykkju

Með vín á könnu einn ég uni mér
innan um blóm. Og þarna er máninn, glaður
á svip; ég skenki á skál til hans. Og hér
er skugginn minn; hann verður þriðji maður.
En máninn hefur varla meira vit
á víni en skugginn. Hitt er önnur saga
að gamlir vinir gjarna sýna lit
á góðvild, þessa hinstu sumardaga.
Ég syng, og máninn hlær; ég hoppa af kæti,
og hrösull skugginn kann sér ekki læti;
þeir teljast mínir tryggu förunautar,
og þó – ef ég verð fullur, flýja þeir!
Hvar finn ég vinatryggð sem aldrei deyr?
Ég renni augum upp til Vetrarbrautar.