Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
A 339 - Af teiknum hins síðasta dags og vondum ósiðum veraldar Erasm. Alb.Fyrsta ljóðlína:Guð oss lærdóm sinn ljósan gaf
Heimild:Sálmabók Guðbrands (1589). Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sálmar
Af teiknum hins síðasta dags og vondum ósiðum veraldar
Erasm. Alb. [Nótur] 1. Guð
oss lærdóm sinn ljósan gafað lastvarir þar gjörðunst af. Heimi sá auður ekki líst, allir nær um hann hirða síst. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
2. Góðri
kenning ei gegna þeir,girnd og okur nú miklu meir úr hófi gengur í hvörjum stað, hættulaust segja þó sé það. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
3. Menn
brugga hvörn dag brögðin ný,brjála lögum og rétti því með flýtum og vélum fýsast ná fé undir sig sem annar á. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
4. Hvör
mann guðspjalli hælir mest,hegðun þeirra góð engin sést. Sannliga draga að Drottni spé, dirfast þó segja óhætt sé. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
5. Glæpum
og löstum einum öller veröldin og skemmdum full. Eins sem Guð væri ekki neinn auma hrekur nú hvör og einn. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
6. Kirkjum
taka menn eignir af,auðlegð rýra það hvörjum gaf. Hinn auma sveltir hungursnauð, hrifsað er þeim úr munni brauð. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
7. Rentan
er kirkju áður veitt,af eignum þeirra ei hefur neitt. Sínu fé hana svipta þó, sjá hvað ágirnd sér ekki dró. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
8. Féflettir
eru nú fátækirfrekar en áður heyrðum vér. Þeirra sveiti og þar með blóð það ömbunast í vítis glóð. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
9. Guði
nú ekki gegna menn,grefst eftir metnað veröldin. Dreiss og sérlæti sækir fram, svik og lygi ei virðist skamm. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
10. Heimur
umvöndun alla flýr,eftir Guðs orði sér eigi snýr. Mennt þykir veröld* merkilig [?] mat og öli að belgja sig. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
11. Ofdrykkja
stærst er lystalán,lygi, fals, undirferli, rán. Það kann og fremur veröld vel, við óráðvendni eg tama tel. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
12. Ljúfa
sólin ei lengur kannlíta, mjög skelfist ósið þann. Mikla ljóma sinn missir því myrkt svo grimmliga heimi í. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
13. Tunglið
og stjörnur mæðast mest,mynd þeirra oft umbreytilig sést. Sem gjarnast vildu verða kvitt við soddan æði skemmiligt. Teikn er oss það lag um síðasta dag.
14. Kom,
sæti Jesús sjálfur þú,svo þreytt er jörð og lúin nú. Ósköpum veldur ekki þeim, enda því loksins þennan heim. Og sælan gef oss að sjá síðasta dag. |
